ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Μοναχοπαίδι σε αγρόκτημα - που δεν είχα γειτονόπουλα να παίξω - μουτζούρωνα χαρτιά. Αυτό είναι από τα πρώτα μου ζωγραφίσματα, πάνω σε χαρτόνι.
Έδωσα εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική, απέτυχα...
αλλά τρύπωσα δίπλα στην Σχολή Καλών Τεχνών
Δύο σπουδαίοι ζωγράφοι είχαν συμβουλέψει τον πατέρα μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ζωγραφική. Ο ακουαρελίστας Κώστας Αργυρίου και ο θαλασσογράφος Κώστας Ρωμανίδης. Μα τι λέτε, ένα παιδί έχω και να πεθάνει στη ψάθα ? Με πίεσε να δώσω εξετάσεις για αρχιτέκτονας στο Πολυτεχνείο, δεν πέτυχα και χώθηκα δίπλα, στο προκαταρτικό της Σχολής Καλών Τεχνών. Τότε ήταν που γνώρισα τον δημοσιογράφο Σπύρο Αυλωνίτη, που έτυχε και είδε κάτι σκίτσα μου αθλητών και με προέτρεψε να τα πάω στην <<Αθλητική Ηχώ>>. Ο εκδότης - διευθυντής της Θανάσης Σέμπος δημοσίευσε κάποια και βλέποντας τις λεζάντες που τους έκανα, μου λέει, μα εσύ ξέρεις και γράφεις και με προσλαμβάνει αμισθί - αλλά με με έξοδα κινήσεως - αθλητικό συντάκτη.
Είχα το θράσος να σκιτσάρω και φάση αγώνα... Δίπλα, σκίτσα μου του δρομέα Πιζαζόν και ενός άλλου Γάλλου, που μπήκαν στο << Εμπρός >> νομίζω και στην γαλλική εφημερίδα << Εκίπ >>. Τα άλλα σκίτσα από την << Αθλητική Ηχώ >> : μίμης Χούμης, πυγμάχος Βαρθολομαίος, Πεντζαρόπουλος, Φερλέμης, Στάικος, Γιάννης Χέλμης, δρομέας Βαρτζάκης, ο συνάδελφος Μίμης Παπαναγιώτου και ο Γιάννης Παπαντωνίου.
Συνταξιούχος πιά, μπροστά σε μιά ακουαρέλα μου που έκανα στα χρόνια που πήγαινα στο Γυμνάσιο. Ήταν κατοχή και επηρεασμένος βλέπω τα δέντρα χωρίς φυλλωσιές, καμένα, σαν τους πεινασμένους ανθρώπους.... Αλλά ο ουρανός με χρώμα ελπίδας...
Μπροστά στη προσωπογραφία μου που είχε κάνει ο Κώστας Αργυρίου στο αγρόκτημά μας. Με ένα βιβλιο μπροστά στο κλουβί με το καναρίνι μας, τον Κίτσο.
Ο πατέρας μου ( σε σκίτσο μου ) δεν ήθελε να διαβάζω μυθιστορήματα, ούτε να ζωγραφίζω. Η βιλιοθήκη του είχε μόνο αρχαίους συγγραφείς και με προέτρεπε να είμαι καλός στα μαθηματικά, γιατί με προόριζε για θετική επιστήμη. Και σε ένα σκιτσάκι το γδυτολαίμικο αγαπημένο μου κοκοράκι Τσουρτσουρής, που αργότερα το έκανα διήγημα κλαίγοντας... Αν διαβάσετε το διήγημα, θα καταλάβαιτε γιατί...
Στη Νέα Υόρκη ( 1966 - 1968 ) ιχνογραφώ υπαρκτά πρόσωπα ( Ηλίας Καζάν ) και ήρωες του βιβλίου μου <<Μανχάταν >>( Ντίνος - Μπριγκίτε )
προστέθηκε στις: Τετάρτη 13.08.2014
