.  » αρχική σελίδα

 :: Επιλέξτε θέμα προς προβολή ::



Χατζιδάκις Μάνος




























Avdel.

άρω

(Φωτογραφία Μπάμπη Αβδελόπουλου)

Αυτή τη φωτογραφία, καταμεσής Μπρόντγουαιη, είναι σα να την τράβηξε ο ίδιος ο Μάνος... γιατί  βαδίζοντας άφραγκος αλλά καμαρωτός, επέμενε στον διστακτικό φωτογράφο "τράβα-τράβα"... κι΄ο φίλος Αβδελόπουλος άστραψε το φλας που αποθανάτισε  τον συνθέτη, σε αινιγματικό υπομειδίαμα Τζοκόντα, να  περιγελά τον ευατό του, τον ρεπόρτερ, τον μπουζουκτσή, το μιούζικαλ του, την Αμερική... Πίσω  εγώ  και  με  το  μπουζούκι  ο Γιαννάκης  Αγγέλου που  συμμετείχε  στο  "Ίλλια  ντάρλινγκ".
============== 
ΜΙΑ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
τι μπορεί  να  λέγαμε
Έχω  χάσει  το  μπούσουλα, κουζούλεψα  με  τις  αναρτήσεις,  μα  μη  έχοντας  τι  άλλο  να  κάνω  εξακολουθώ  να  βρίσκω  φωτογραφίες  στο  Γιουσουρούμ  αρχείο  μου... Και  προσπαθώ  να  θυμηθώ  τι  έλεγα  ή  τι  μου  λέγανε  τη  στιγμή  που  άστραφτε  το   φλας...     
ΝΙΚΟΣ  ΖΑΧΑΡΙΟΥ  της  Σκάλας  του  Μιλάνου : Ναί,  μη  γελάς,  ντρεπόμουνα  που  η  Ελλάδα  είχε  ως  Λυρική  Σκηνή  της  μιά  αίθουσα  κινηματογράφου  χωρίς  κατάλληλη  ακουστική.  Όλες  οι  άλλες  βαλκανικές  χώρες  είχαν  όπερα  με   τεράστια  σκηνή  και  θεωρεία.
ΖΩΖΩ  ΝΤΑΛΜΑΣ  πρωταγωνίστρια  της  Οπερέτας  και  ερωμένη  του  Κεμάλ  Ατατούρκ :  Σας  παρακαλώ  όχι  ερωτήσεις  για  την  προσωπική  ζωή  μου... ΡΕΠΟΡΤΕΡ : Μα  αυτή  ενδιαφέρει  το  κόσμο...
----------------------------------------

ΠΑΟΛΑ  ΝΙΚΟΛΕΣΚΟ  τραγουδίστρια :  Σας  βλέπω  έκπληκτο,  νομίζατε  ότι  είχα  πεθάνει  ? 
ΡΕΠΟΡΤΕΡ :  μμμμμμ... Όχι,  ότι  δεν  τραγουδάτε  πιά...
ΡΕΠΟΡΤΕΡ :  Αποφεύγεις  να  πας  στον  οδοντογιατρό  και  χαμογελάς      στο  φακό  με  κλειστό  στόμα...
ΜΑΝΟΣ  ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ  ( μετά  ) :  Και  συ  που  χαχανίζεις  μπορεί  να  έχεις  μασέλες...
=============================
όλοι  αυτοθαυμαζόμαστε
  εδώ  το  παρακάνουμε...

 

Καθώς μεταφέρω το υλικό μου στην ιστοσελίδα δεν νιώθω την αρχική συγκίνηση όπως όταν το πρωτόγραφα και  το  μοντάριζα  με   φωτογραφίες.... Είμαι πλέον κι΄ εγώ αναγνώστης της ζωής και της καριέρας μου, που πέρα από τα γεγονότα που έζησα και τα πρόσωπα που γνώρισα, διακρίνω και λεπτομέρειες που είχα ξεχάσει... 
Διαρκείς αλλαγές στο τοπείο και στους χώρους ( μονοκατοικία, πολυκατοικία, χωματόδρομος, άσφαλτος ) που έχει συλλάβει ο φωτογραφικός φακός. Ακόμη και το ενδυματολογικό ενδιαφέρον : από το γκολφ παντελόνι, το στενό και τις καμπάνες ως το μπλουτζιν... μη  ξεχάσω  και  τα  σκισμένα  γόνατα...   Τις βάτες,  τα καπελίνα των γυναικών,  τα μπορσαλίνο και  τα  ψαθάκια  των ανδρών, ως την απελευθέρωση του κεφαλιού... Και οι  κομμώσεις, τα κουρέματα, δείχνουν τη μόδα κάθε εποχής -  παραλίγο  να  ξεχάσω  και  τα  τατουάζ...
  Αυτά, γιά όσους βαριούνται το διάβασμα και χαζεύουν  τις φωτογραφίες κι΄αυτές όμως επιπόλαια...

===========

Εσύ  δεν  ιχνογραφείς  μάτια  αλλά  κάνεις  οφθαλμοσκόπηση,  μου  έλεγε  ο  Ιόλας... Και  ο  Χατζιδάκις  με  αποκάλεσε  οφθαλμίατρο  ψυχής  όταν  είδε  τα  σκιτσάκια  της  Μελίνας  και  του  Ωνάση. 

Μόνο  τα  δικά  του  μάτια  τα  ζωγραφίζει   σκληρά,  αν  και  είναι  ψυχούλα,  σχολίασε  η  μητέρα  του,  γιατί  ?  Γιατί  κυρία  Αλίκη  μου  -  είπε  ο  γιός  της  -  ο   αληθινός  Δημήτρης   είναι  αυτός  του  ιχνογραφήματος  κι΄ όχι   εκείνος  που  υποκρίνεται  για  να  πλησιάσει  τα  θύματά  του  στα  ρεπορτάζ...

Γελούσε  μετά  ο  Μάνος,  αστειεύομαι  -  έλεγε... Κι΄ όμως  ο  σοφός  συνθέτης  ποτέ  δεν  αστειευόταν,  όπως  σε  μιά  συζήτησή  του  με  την  Μελίνα  που  της  ανέπτυσε  τη  θεωρία  του  για  το  βλέμμα - ματιά  που  εκφράζει  από  αλήθειες  ως  ψέματα  και   διαφορετικά  συναισθήματα...  Αλλά  θα  συνεχίσω  αργότερα... 

====================

Όταν  πήρα  το  κραγιόνι   στο  καμαρίνι  της  Μελίνας  και  ιχνογράφησα  τα  μάτια  της  (  Μπρόντγουεη  1967  )  η  πρωταγωνίστρια  του  << Ίλλυα  ντάρλινγκ >>  ήταν  48  χρονών.  Μου  είπε,  ρε  μπαγάσα  έπιασες  την  απελπισμένη  ματιά  της  γυναίκας  που  γερνάει...

Δυό  μαράζια  κουβαλούσε  η  Μελίνα,  το  ένα  που  δεν  είχε  αποχτήσει  παιδί  και  το  άλλο  που  γερνούσε... Το  κουβέντιαζε  με  τον  Μάνο  συχνά,  όπως  σ΄ αυτήν  εδώ  τη  φωτογραφία  -  νομίζω  στο  καφενείο  της  πλατείας  Κολωνακίου,  το  Βυζάντιο.  Κοιταζόντουσαν  στα  μάτια  για  τα  οποία  ο  συνθέτης  είχε  ολόκληρη  θεωρία : 
Τα  μάτια  εκφράζονται  περισσότερο  από  τα  λόγια,  λένε  αλήθειες  και  ψέματα,  δείχνουν  αγάπη  και  μίσος,  φανερώνουν  σκέψη,  επιθυμία,  απόφαση,  κατανόηση,  αντίρρηση... Μιά  ματιά  ανασταίνει,  αλλά  και  σκοτώνει,  πρόσθετε  η  Μελίνα.

Μιά  ματιά  άγνωστης  γυναίκας  μέσα  στο  πλήθος  είχε  κάνει τον  Χατζιδάκι  να  συνθέσει  την  δική  του  Τζοκόντα  με  το  αινιγματικό  χαμόγελο.  Και  η  Μερκούρη,  πριν  ξεκινήσει  για  το  τελευταίο  ταξίδι    στη  ζωή   της  για  την  Αμερική,  είχε  πει  <<  η  ματιά  του  γιατρού  μου  είπε  πως  με  πάνε  να  πεθάνω >>...

Βλέπω  και  τις  φωτογραφίες  που  μου  είχε  βγάλει  ο  Μάνος  στη  Νέα  Υόρκη,  την  μιά  με  την  Κορίνα και  μιά  φίλη  της... τις  άλλες  στο  Σέντραλ  Παρκ  και  στο  Πορτ  Τζέφερσον... Και  σκέφτομαι  ( αν  οι  ψυχές  δεν  πεθαίνουν  με  το  σώμα  και  μας  παρακολουθούν )  τι  να  νιώθει  που  τα  ιχνογραφημένα  μάτια  του  δεν  πήραν  ούτε  40  λάικ... ενώ  κάποιο  σκυλάκι  ή  γατάκι   ξεπέρασε  τα  χίλια  !

=================

Στη  πρώτη  μικρή  η  μανούλα  μου  της  Τρίτης  δημοτκού   μπορούσε  να  με  διαβάζει  συλλαβιστά  <<  βου  και  α  κάνουν  βα >>... ΄Οσο  ανέβαινα  τάξη  δυσκολευότανε,  δεν  μπορούσε  να  τα  βγάλει  πέρα  με  υπερσυντέλικους  και  τετραγωνικές  ρίζες...  Αλλά  και  ο  πατέρας  μου  αρκετά  γραμματιζούμενος,  μετά  το   Γυμνάσιο  δυσφορούσε  μαζί  μου  όταν  με  τσάκωνε  να  ασχολούμαι  με  νεορεαλιστικά  κείμενα  και  μοντέρνα  ζωγραφική...  Και  μιά  μέρα  που  με  είδε  να  θαυμάζω   ένα  άλμπουμ  με  πίνακες  Πικάσο  απόρησε :  Βρε  αγόρι  μου  μπορείς  να  μου  δείξεις  στη  Γκουέρνικα  ποιοί  είναι  οι  άνθρωποι  και  ποιά  τα  κτίρια  ?   Χαχάνισα :  Καλέ  μπαμπά  οι  μπόμπες  τα  κάνανε  όλα  θρύψαλα,  που  να  ξεχωρίσουν... 

Μεταξύ  μας   φιλαράκια   δεν  θα  παραδεχόμουνα  τον  Πικάσο  αν  δεν  είχε  ζωγραφίσει πριν  τα  τρελά  του  και  τα  λογικά  του,  δηλαδή  κλασικούς  πίνακες  ζωγραφικής.  Και  μετά  την  Γκουέρνικα,  να  και  ένα  γκράφιτι  νεολαίου  εκείνης  της  εποχής  που  είχε  συνειδητοποιήσει  την  εμπορεύσιμη  βαβυλωνία  στη  τέχνη... Και  όταν  αργότερα  γνώρισα  στη  Νέα  Υόρκη  μέσω  Ιόλα  τον  Γουόρχολ,  σκάρωσα  αυτό  το  ιχνογράφημά  του  με  μάτια  ανέκφραστα   και  την  τέχνη  αποκεφλισμένη...

 =================

Δυστυχισμένα  πλάσματα  εκείνα  που  είχαν  διάσημο  γονιό  και  προσπάθησαν  μάταια  να  πάρουν  κάτι  από  τη  λάμψη  του... Και  καλά,  πριν  το  F/B  έμεναν  στο  σκοτάδι,  αλλά  τώρα  με  αυτό  το  δημόσιο  ημερολόγιο   ανακάλυψαν  χαραμάδα  να  τα  φωτίσει...  και  στη  προσπάθειά  τους  -  χωρίς  τα  προσόντα,  το  ταλέντο,  την  αξία  του  γονιού  -  έγιναν  ακόμα  πιό  δυστυχισμένα  γιατί  κανένας  δεν  έδωσε  σημασία  στη  παρουσία  τους... 

Υπάρχουν  όμως  και  οι  λογικοί  απόγονοι   που  δεν  επεδίωξαν        την  αυτοπροβολή,  με  το  να  επιμένουν  στην  διαδοχή  του  dna...  Οι  παράλογοι   έχουν  ανάγκη  ψυχιάτρου.    

================

Τα  τελευταία  χρόνια  κάποιοι  που  δεν  τους  είχα  συναντήσει  ποτέ,  με  επισκεπτόντουσαν  αρκετές  φορές  και  με  γυρόφερναν  για  έκδοση  βιβλίου, άλμπουμ  ή  δημιουργίας  ντοκιμαντέρ,  κυρίως  για  τις  γνωριμίες  μου  με  διασημότητες.  Βλέποντας  τις  εκατοντάδες  φωτογραφίες  μου  αλα  μπρατσέτα  με  ζάπλουτους,  σπουδαίους,   καλλιτέχνες  και  όμορφες  επώνυμες,  έμεναν  κατάπληκτοι.  Και  μου  έκαναν  πρόταση  συνεργασίας  -  ως  επαγγελματίες  αυτοί,  αλλά  ερασιτέχης  εγώ...  μάλλον  σαν  ψώνιο  να  χοροπηδήσω  από  χαρά  που  θα  με  ξανάφερναν  στην  δημοσιότητα...

Κανένας όμως   δεν  μου  έκανε   σοβαρή  επαγγελματική  πρόταση,  σε  αντίθεση  με  ξένους  που  το  πρώτο  που  συζητούσαν  ήταν  η  αμοιβή  μου.  Τελευταία  ξένη  τηλεόραση  μου  πρότεινε  να  επιμεληθώ  και  να  παρουσιάσω   ντοκιμαντέρ  για  τον  Ωνάση  επισκεπτόμενος  με  το  συνεργείο  από  Σμύρνη  ως  Μόντε  Κάρλο  και  από  Μπουένος  Άιρες  ως  Νέα  Υόρκη  και  από  Γλυφάδα  ως  Σκορπιό !  Ακόμα  και  στο  Περού  θα  πηγαίναμε  όπου  νέος  κυνηγούσε  στις  θάλασσές  του  φάλαινες  !  Η  αμοιβή  μου  απίστευτη,  αλλά  το  πνεύμα  πρόθυμο  η  σαρξ  αδύναμη...  

===========

Κυριακή  σήμερα  και  αναρτώ  κείμενο  από   καθημερινή  κεκτημένη  ταχύτητα...  γιατί  δεν  υπάρχει  για  μένα  εδώ  και  χρόνια   πενθήμερο  εργασίας  και  Σαββατοκύριακο  ανάπαυσης... Ούτε  γιορτές  -  αργίες,  όλες  οι  ημέρες    ίδιες  κι΄ απαράλλαχτες  και   να  κατέχομαι  από  την  συνηθεια     τόσων  δεκαετιών,  να  γράφω... ακόμα  και  στο  f/b  που  παρλάρω  ακατάσχετα,  με  τους  πολλούς  να  χαχανίζουν    μπέεεε  μπέεεε  -   ενώ  εγώ    γαβ  γαβ,  ίσως  και  γκααα   γκααα... 

Η  καθημερινή  μου  απασχόληση  με  την  εφημερίδα   δεν  ήταν  μόνο    επάγγελμα  αλλά  και  ευχαρίστηση  στο  ρεπορτάζ,   στις  συνεντεύξεις  και  στις  επαφές  μου  με  πρόσωπα.  Εγώ  ένα  μοναχοπαίδι  μεγαλωμένο  σε  αγρόκτημα  χωρίς  γειτονιά  και  παιδιά  να  παίζω,  βρέθηκα  στο  ρεπορτάζ  όπου  ζεις  τα  γεγονότα  και  τους  ανθρώπους  από  κοντά... Ταξιδεύεις,  αλλάζεις  χώρους,  τοποθεσίες, παραστάσεις,  ατμόσφαιρα,  ακόμα  χνώτα  και  μυρωδιές,  οσμές,  ναί,  γιατί  η  κάθε  περιοχή  είναι  σαν  μιά  γυναίκα  διαφορετική...

Θυμάμαι  στις  πρώτες  μου αποστολές  τη  μαγεία  που  με  κατείχε... Βελιγράδι,  Ρώμη, Αλεξάνδρεια,  Κάιρο,  Κωνσταντινούπολη,  Θεέ  μου  μπροστά  στην  ΑγιαΣοφιά !  Και  μετά  Λονδίνο, Παρίσι,  Νέα  Υόρκη,  στον  ίσκιο  των  ουρανοξυστών, Λος  Άντζελες,  απίστευτο  στο  Χόλιγουντ  των   κινηματογραφικών  ηρώων  μου  !        

Κι΄ ενώ  σκεφτόμουνα  σε  τι  θέμα  να  αναφερθώ,  να  που  βγήκε  μόνο  του  -  άντε  λοιπόν  να  μπλέξουμε  μπεεέ  και  γααάβ...  κι΄ ας  μη  νογάει  ο  ένας  τον  άλλονε...  γκααά... γκααά...   

================

O Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, Διονύσης Χατζηδάκης και τοΠολιτιστικο και Αθλητικό Κέντρο του δήμου Παλαιού Φαλήρου, σας προσκαλούν  στην 1η Γιορτή Πρωτομαγιάς «ΜΑΗ-στραλι 2018» που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 1η Μαΐου και ώρα 11:00 – 14:00 στον προάυλιο χώρο όπισθεν του Πολιτιστικού Κέντρου «Φλοίσβος»(Λεωφ. Ποσειδώνος).

Μια ημέρα που όλοι θέλουμε να γίνει θεσμός και που θα αναδεικνύει τις ιδιαίτερες ομορφιές της πόλης μας, το γαλάζιο της θάλασσας και το πράσινο των πάρκων μας μαζί με τα χρώματα της Πρωτομαγιάς αγκαλιάζοντας όλους εσάς που θα θελήσετε να περάσετε την ξεχωριστή αυτή ημέρα μαζί μας.

Σας περιμένουμε

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  αύριο
 και  ο  δήμαρχος  Παλαιού   Φαλήρου  Διονύσης  Χατζηδάκης  μας  καλεί  να  την  υποδεχτούμε  στο  Φλοίσβο  με αναμνήσεις  άλλων  καιρών...  Βρίσκω  κείμενό  μου  στην  << Φαληρική  πνοή  >>  του  1992   και  θα  βάλω  αποσπάσματά  του  που    θα  κάνουν  τους  παλιούς  να  νοσταλγήσουν.  

==============

Λένε  ότι  ΠΕΘΑΝΕ  η  εκπροσώπηση  της  ασυδωσίας,   της  χυδαιότητας,  του  κυνισμού,   της  συκοφάντησης,  της  απρέπειας,  της  φαυλότητας, του  αυταρχισμού,  του  πλιάτσικου,  της  διαρπαγής,  της  διαπλοκής, του  βανδαλισμού  και  κανιβαλισμού  στην  ιστορία  των  ΜΜΕ  της  χώρας...  Αστεία  πράγματα...  όλα  αυτά  εκπροσωπούνται  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  και  ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ  στην  πολιτική  και  δημοσιογραφία  της  χώρας...               

προστέθηκε στις: Τετάρτη 18.04.2018

 
 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία :: εικόνες

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster