.  » αρχική σελίδα

Τα βιβλία του Δημήτρη Λιμπερόπουλου

Με βάρκα στον ωκεανό (υπό έκδοση)


Κάποιες σελίδες, από τις 500, του προσεχούς βιβλίου του Δημήτρη Λιμπερόπουλου με βάρκα στον ωκεανό:

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ αυτό που λαχταρούσα από παιδί, απομονωμένο στο αγρόκτημά μας στα ανατολικά όρια του Παλαιού Φαλήρου: Την απελευθέρωσή μου από τη μοναξιά και την επικοινωνία μου, που δεν είχα ως την εφηβεία μου, με τους ανθρώπους... Η Αθήνα είναι κοντά, αλλά απλησίαστη για μένα. Κάποιες Κυριακές ο πατέρας μας πηγαίνει με τη μητέρα στην Ακρόπολη, σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους και σε μουσεία. Στο Κεραμεικό, κάθε φορά στέκεται συλλογισμένος μπροστά στην επιτύμβια στήλη του έφηβου κυνηγού με το θλιμμένο γονιό, τον κατηφή νεαρό δούλο και τον πιστό σκύλο με το μουσούδι στο τάφο. Ο πατέρας μου στοχάζεται ότι έζησαν κι΄ άλλοι πριν από εμάς και ότι κοιτάζοντας πίσω, βλέπεις μπροστά τη φθαρτή ζωή. Τον ρωτάω: Ο δούλος μπόρεσε ποτέ να χαράξει στήλη ή επιτύμβιο σε δικό του αγαπημένο πρόσωπο; Από εκείνη τη στιγμή ο πατέρας αρχίζει να εξερευνάει τις σκέψεις μου και να μου φανερώνει και τις δικές του. Μου λέει: Στη ζωή υπάρχουν οι κατέχοντες και οι μη έχοντες. Λίγοι από τους πρώτους ενδιαφέρονται να μάθουν για τον Παρθενώνα και οι περισσότεροι από τους άλλους, αδιαφορούν για το παρελθόν, γιατί είναι ζεμένοι στο μαγγανοπήγαδο της βιοπάλης του παρόντος...

Φρανσουάζ Αρνούλ και Κώστας Πρετεντέρης

Τη πρώτη καλλιτεχνική συνέντευξη την παίρνω από την γαλλιδούλα σταρ του τραγουδιού και του σινεμά Φρανσουάζ Αρνούλ, με μεσολάβηση του Γιώργου Οικονομίδη, που την παρουσιάζει σε μουσικό πρωινό. Το σουξέ της αλα μία ου το έχει διασκευάσει στα ελληνικά ο Κώστας Πρετεντέρης (πότε θά' ρθη καλοκαίρι).Περιμένω τις πρωινές ώρες στο πιεστήριο να δω τη φάτσα μου φρεσκοτυπωμένη κι όταν τη βλέπω δίπλα στο είδωλο της νεολαίας, γυρίζω στο σπίτι κι αφήνω την εφημερίδα πάνω στο τραπέζι... Ο πατέρας λέει στη μητέρα, γυναίκα ο γιος μας διάλεξε αργόσχολο επάγγελμα...

Η Αρνούλ μόλις μου έχει δώσει συνέντευξη για το Εμπρός που κρατάω για να της δείξω ότι είμαι δημοσιογράφος κι όχι ένα ντροπαλό παιδαρέλι (δεξιά). Όταν έρθεις στο Παρίσι θα σου δώσω το στυλό σου, μου λέει... Ρε συ -γελάει ο Πρετεντέρης- γιατί δεν πας να δεις και τον πύργο του Αιφελ... Δεν πηγαίνω και μένω με τον πόθο του ήρωα του ποιήματος του Ορέστη Λάσκου, που κατεβαίνει από το τρένο ένα σταθμό πριν το Παρίσι, για να μείνει όλη του τη ζωή με τη προσδοκία να το γνωρίσει...

Ανάμεσα στο σκιτσογράφο Σωκράτη Αναστόπουλο και στο Κώστα Πρετεντέρη (σκύψε ψηλέ...). Έχουμε εκδράμει στο Ζούμπερι, εγώ για ρεπορτάζ, αυτός για να δει την Αννούλα, που παραθερίζει εκεί και θα την κάνει αργότερα γυναίκα του.

 

Αλεξάνδρεια 1951 : σκιτσάρω τον Μωρίς Σεβαλιέ !


Χρόνια πριν είχα μπει σε μια βαρκούλα για να φτάσω στην Αλεξάνδρεια. Το 1951 την
επισκέπτομαι με πλοίο. Είμαι απεσταλμένος της εφημερίδας "Εμπρός"στους Μεσογειακούς αγώνες και οι άλλοι αθλητικογράφοι με αγγαρεύουν, ως νεώτερο, να πηγαίνω τις ανταποκρίσεις στην υπηρεσία Τύπου, όπου ένας ελληνομαθής πρίγκιπας τις λογοκρίνει και βάζει ένα κλητήρα να σφραγίζει με βουλοκέρι τους φακέλους.. Μόνο τα
αποτελέσματα των αγώνων και οι επιδόσεις δεν λογοκρίνονται... Είναι η εποχή των
διαδηλώσεων κατά των κατακτητών Βρετανών, αλλά και του βασιλιά Φαρούκ.

Κατά τύχη συναντάω στο αεροδρόμιο τον διάσημο Γάλλο ηθοποιό Μωρίς Σεβαλιέ. Τον
σκιτσάρω δυο φορές, γιατί κρατάει το πρώτο σκίτσο. Δίνω λίγα γρόσια στο κλητήρα και βάζω στο φάκελο τα αλογόκριτα. Ο ελληνικός τύπος έρχεται στην Αλεξάνδρεια - όπου ζουν ακόμη χιλιάδες Έλληνες - κι΄ όταν βλέπω την ανταπόκρισή μου πρωτοσέλιδη, πετάω στα σύννεφα. Πηγαίνω στις πυραμίδες, στο Ελ Αλαμέιν, στο Νείλο. Στο μουσείο του Καΐρου στέκομαι με δέος μπροστά στο μεγάλο πολιτισμό που είχε σβήσει πριν 4.500 χρόνια. Νοιώθω ένα τίποτα στην αιωνιότητα... Ο πατέρας λέει ότι αν είχα σπουδάσει αρχαιολογία θα ένιωθα ταπεινός, αλλά η δημοσιογραφία με έκανε υπερφίαλο εγωιστή...



Νίκος Μπελογιάννης και Νικόλαος Πλαστήρας

Συγκλονιστική η εμπειρία μου από τη δίκη Νίκου Μπελογιάννη, που σε ένα διάλειμμα,
μου δίνει ένα γαρύφαλλο. Όταν καταδικάζεται σε θάνατο, λέω στον αστυνομικό συντάκτη Σέβο Αρνέλλο, να τη στήνω κάθε νύχτα στο Γουδί για αποκλειστικότητα της εκτέλεσής του...Θα του δώσει χάρη ο Πλαστήρας, μου λέει...Δεν του έδωσε...

Στο βάθος, με τη παλάμη στο σαγόνι, παρακολουθώ τη δίκη. Ο ιδεολόγος κομμουνιστής και ο διώκτης του Ρακιντζής ενώπιος ενωπίω. Με τη κάμερα ο νεοσσός Κλεισθένης. Με τα γυαλιά ο συγκατηγορούμενος Δημήτρης Καλοφωλιάς, μετέπειτα εκδότης οικονομικής εφημερίδας.

Ατενίζω με δέος τον Νικόλαο Πλαστήρα, που ρίχνει δάφνινο στεφάνι στον υγρό τάφο
της Ελλης. Ο Μαύρος Καβαλλάρης, ο θρύλος της Μικρασιατικής υποχώρησης, λιπόσαρκος, ευθυτενής, μαυριδερός, αινιγματικός... Δεν έδωσε χάρη στο Μπελογιάννη...
 


Απίστευτο: Ο Ωνάσης με δέχεται στη θαλαμηγό του !

Ο αρχισυντάκτης μου υπόσχεται αύξηση (ο μισθός μου είναι 1.500 δρχ.) κι αφού
κοιμάμαι λίγες ώρες, κατεβαίνω στου Ψαρόπουλου με τον Ιορδάνη. Εκεί βλέπω ένα
αξιωματικό της Χριστίνας να μου χαμογελάει. Τι τρέχει πλοίαρχε; Το αφεντικό
διαβάζει το ρεπορτάζ σας και γελάει... Γράφω ένα σημείωμα. Δώστε το σας παρακαλώ
στον Μεγάλο, θέλω να του ζητήσω συγνώμη για τα χθεσινά...Ο αξιωματικός διστάζει,
αλλά το βάζει στο τσεπάκι του. Έχουμε παραγγείλει ψάρι με τον Ιορδάνη, αλλά πριν
μας το σερβίρουν, έρχεται το μήνυμα: << σας περιμένει το αφεντικό >>. Απίστευτο, ο
μεγιστάνας που τον κυνηγούν όλοι οι παπαράτσι και ρεπόρτερ της οικουμένης, θα με
δεχτεί στο πλωτό παλάτι του! Ο Ιορδάνης τα έχει χαμένα, αλλά με φωτογραφίζει στη
βενζινάκατο, όπου μένει, γιατί δεν του επιτρέπουν να με ακολουθήσει στη σκάλα της
θαλαμηγού. Αυτό θα γίνει αργότερα.

- Ώστε επειδή έχετε μακριά χέρια και πόδια νομίζετε ότι μπορείτε να χώνεσθε στα
ιδιωτικά μου;


Στέκομαι δυο σκαλοπάτια χαμηλότερα κι΄ ο οικοδεσπότης με κοιτάζει κατάματα... Τον
κοιτάζω κι εγώ, αλλά τα μάτια του κρύβονται πίσω από τα χαρακτηριστικά μαύρα
γυαλιά του.

Ξαφνικά, μου χαμογελάει:

- Καλωσορίσατε κύριε Λιμπερόπουλε. Είσθε ο πρώτος δημοσιογράφος που μου έχει
προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον...

 

:: επιστροφή στα βιβλία :: στείλε μου το μήνυμά σου ::

 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία ::

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster :: developed & hosted by Hyper Center