Είμαι πια σίγουρος ότι αυτά τα λερωμένα πλήκτρα από τα δάχτυλά μου και τούτη η φωτεινή μικρή οθόνη μπροστά μου, είναι τα θαυμαστά εργαλεία που κρατάνε το πνεύμα μου σε εγρήγορση, το ενδιαφέρον μου για τη ζωή… Και επαναφέρω από το παρελθόν κείμενα και φωτογραφίες, για τους επισκέπτες της ιστοσελίδας μου, που προσδοκώ να είναι και νέοι. Γιατί χαίρομαι με την ιδέα και κυρίως την ελπίδα ότι έστω με κάποιες γραμμές που θα διαβάουν και λίγες εικόνες που θα βλέπουν, θα τους γραπώνω στο σερφάρισμά τους... ώστε να ξεφεύγουν καμιά φορά από την αποπλάνησή τους στη παγκοσμιοποίηση και να αναζητούν τις ρίζες τους…

Το  Διαδίκτυο  φέρνει  όλο  το  κόσμο  μπροστά  σου  στην  οθονίτσα,  δείχνει  υπάρχοντες  και  φευγάτους  κι΄ αναρωτιέσαι... Πως  είναι  δυνατόν  να  έχουν  μείνει  μόνο  σε  φωτο  και  βίντεο  τέτοια  ανήμερα  θεριά  και  να  είναι  ζωντανά   κάτι  ποντικάκια   που  παριστάνουν  το  βρυχώμενο  λιοντάρι... Αυτή  η  προσπάθεια  και  η  εμμονή  του  καθένα  να  ξεφύγει  από  τη  φάκα  ακόμη  για  λίγο,  προβάλλοντας  τον  εαυτό  του,  τα  παιδιά  και  τα  εγγόνια  του,  τα  έργα  του, τις  πολιτικοκοινωνικές  αναλύσεις    και  μπούρδες  του... τα  οικειακά  του  ζωάκια,  τα  γιορτινά  στολίδια  και  τις  μαγειρικές  συνταγές  του...  Είναι  το  έπος  της  παράτασης  ζωής   έστω  και  του  πιο  αδύναμου  απέναντι  και  στους  πιο  δυνατούς... Γιατί,  εδώ  που  τα  λέμε, τι  να  τη  κάνουν  την  ομορφιά  μιά  Τέηλορ,  το  ταλέντο  ένας  Μπράντο, το  πλούτο  ένας   Ωνάσης   και  να  μην  υπάρχουν...  Εκείνο  που  έχει  προτεραιότητα  στη  ζωή  είναι  να  ΥΠΑΡΧΕΙΣ  !   

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ

Στις  αρχές  του  κάθε  χρόνου  ο  πατέρας  μου  έκανε  απολογισμό  ονομάτων  που  είχαν  φύγει  από  τη  ζωή.  Κυρίως  πνευματικών  ανθρώπων,  καλλιτεχνών, πολιτικών... Στο  κτήμα  μας  -  ανάμεσα  Παλιό  Φάληρο  και  Νέα  Σμύρνη  -  χωράφια,  αμπέλια,  δέντρα  -  δεν  είχα  παιδιά  να  παίξω  γι΄ αυτό  όταν  πρωτοπήγα  σχολείο,  πετούσα  στα  ουράνια... Ο  πατέρας  με  συμβουλεύει  διαρκώς  να μη πιάνω κουβέντα με αγνώστους, μου εξηγεί ότι είμαι ακόμη   ανώριμος να γνωρίσω τους  ανθρώπους, γιατί θα τους ερμηνεύσω  με  αθωότητα  κι΄ όχι  με πείρα...Η  θρήσκα  μάνα έχει τη δική της άποψη: Αν γνωρίσεις τους ανθρώπους πρέπει και να τους συμπονέσεις και να τους βοηθήσεις, αλλιώς μείνε μακρυά τους...

με κρατάει μακρυά από τον σημερινό, τον ζωντανό.

                  Μικρός  άκουγα  τον  πατέρα  μου  -  στο  τέλος  της  χρονιάς  -  να   αναφέρει  ονόματα  εκείνων  που  είχαν  πεθάνει...  Αλλά  τον  είχα  ακούσει  να  λέει  στη  μητέρα  μου : Γυναίκα  τυχερό  το  παιδί  μας  που  ζούμε  στο  κτήμα  μας,  μακριά  από  τον  κόσμο... Μεγαλώνοντας  τολμάω  να  τον  ρωτήσω,  γιατί  με συμβουλεύει να μη πιάνω κουβέντα με αγνώστους, μου εξηγεί ότι είμαι ακόμη   ανώριμος να γνωρίσω τους  ανθρώπους, γιατί θα τους ερμηνεύσω  με  αθωότητα  κι΄ όχι  με πείρα... Η  μάνα έχει τη δική της άποψη: Αν γνωρίσεις τους ανθρώπους πρέπει και να τους συμπονέσεις και να τους βοηθήσεις, αλλιώς μείνε μακρυά τους... με κρατάει μακρυά από τον σημερινό, τον ζωντανό. Όταν μπαίνω στο Γυμνάσιο κι΄αρχίζω να διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα, μου λέει: Άφησε τις φαντασίες και προσγειώσου στη σκληρή πραγματικότητα... Κι΄όταν με συμβουλεύει να μη πιάνω κουβέντα με αγνώστους, μου εξηγεί ότι είμαι ακόμη   ανώριμος να γνωρίσω τους  ανθρώπους, γιατί θα τους ερμηνεύσω  με  αθωότητα  κι΄ όχι  με πείρα... Η  μάνα έχει τη δική της άποψη: Αν γνωρίσεις τους ανθρώπους πρέπει και να τους συμπονέσεις και να τους βοηθήσεις, αλλιώς μείνε μακρυά τους... Μακρυά από τον κόσμο οι τρεις μας, ακόμη και στις Κυριακάτικες εξορμήσεις μας, που καταλήγουν σε κάποιο απόμερο τραπεζάκι, αναψυκτηρίου, όπου εγώ όλο ρωτάω, ο πατέρας απαντάει και η μητέρα ακούει...

με  σούβλιζαν  τα  μέσα  μου

με  γδέρνανε  τα  έξω,  Θεέ  μου  πως  ν΄ αντέξω...

εξαρτόμαστε  από  Καράμπελα  και  Χάιδω...
-----------------------------------------------  ( κατά  Φρόιντ )

Και  οι  πολιτικοί  άνθρωποι  είναι,  με  τα  ίδια  προτερήματα  και  ελαττώματα  που  έχει  ο  καθένας  μας, όπως  και  οι  ηθοποιοί  και  τραγουδιστές  που  θαυμάζουμε... Ο Φρόιντ  έλεγε  ότι οι  πάντες  κατεχόμαστε  από  την  πρωτογενή  ζωτική  ορμή  του  ερωτισμού ( λίμπιντο )  που  εκδηλώνεται  φυσιολογικά  ή  περίπλοκα  στο  καθένα  και  στη  κάθε  μια  και  σηματοδοτεί  τις  αποφάσεις  μας στη  ζωή  μας... Οπότε,  πολλά  εξαρτώνται  από  το  πως  ένιωσε  την  ηδονή  στα  σκέλια  του  την  προηγούμενη  βραδιά  ο  τάδε  πρόεδρος,  η  δείνα  καγκελάριος, ο  άλφα  υπουργός,  ο  βήτα  αρμόδιος  και  πάει  λέγοντας...  Οπότε, οι  τύχες  των  λαών  εξαρτώνται  από  τα  τέτοια  του  Καράμπελα  και  το  αυτό  της  Χάιδως... χαχαχά  και  χουχουχού  λοιπόν  σήμερα  απαυτούληδες  και  απαυτούλες  μου...