πως έγραψα το βιβλίο Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ο "αθάνατος"  μυθιστόρημα επιστημονικής φανατασίας με στοιχεία ανθρώπινης πραγματικότητας  ψήγματα  καριέρας  και ρινίσματα  ζωής, συνθέτουν το μετά θάνατον  ενύπνιο ενός πολιτικού ηγέτη, που απελευθερώνει πνεύμα και ψυχή...    ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (πνεύμα ευρύ και καλλιεργημένο, αλλά απροσγείωτο στα της πολιτικής πραγματικότητας)  είχε πει στον Ωνάση, ότι ο Καραμανλής (πνεύμα κοινής λογικής και μετρίας μόρφωσης) έψαχνε στους αρχαίους (Περικλής και Μεγαλέξανδρος)  αλλά και στους σύγχρονους(Τσόρτσιλ και Ντε Γκολ) να ξεσηκώσει  τσιτάτα. Πρέσβευε αυτό που έλεγε  ο συνθέτης Χατζιδάκις, ότι οι ατάλαντοι μιμούνται  και οι ταλαντούχοι αντιγράφουν. Ακόμη και με το γκολφ ασχολήθηκε, όταν ο πρόεδρος Αιζενχάουερ του είπε ότι οι επιφανείς παίζουν μ΄αυτό το μπαστουνάκι... Ο Ωνάσης, παρατηρητής και γνώστης των πάντων,  ήξερε για την βοήθεια του γκέι Ευταξία στο ξεκίνημα του Μακεδόνα πολιτικού, αλλά και για το μίσος του για την άρχουσα τάξη και τον γκλάμουρους  τρόπο ζωής της. Όταν ο κροίσος χάρισε τη θαλαμηγό του  στο ελληνικό δημόσιο, εντάχθηκε το σκάφος στο Ναυτικό με άλλο όνομα γιατί   το όνομα Χριστίνα θύμιζε στον Καραμανλή έκλυτο βίο... Μιά φορά στη Γλυφάδα, ψευτοπαίζοντας γκολφ με τον  Τέλη Σαβάλα, ο Ελληνοαμερικανός ηθοποιός τον ρώτησε, γιατί δεν προχωράει σε όλες τις τρύπες κι΄εκείνος του απάντησε, ότι δεν θέλει να εμπλακεί η μπάλα του σε περιπέτειες δύσβατων ατραπών... Κι΄αργότερα, αναφέρθηκε στο Μέγα Αλέξανδρο, τον Μέγα γκόλφερ - όπως τον χαρακτήρισε- που έκοψε με ένα χτύπημα  τον γόρδιο δεσμό...    Συχνά ο Καραμανλής αναρωτιόταν ως πού θα έφτανε η σύγχρονη πολιτική, σε ένα κόσμο προσκυνημένο  όλο και περισσότερο  στα  εδέσματα  - δεσμά της καταναλωτικής κοινωνίας των παμφάγων  πολυεθνικών ... Και  έλεγε:  Θα ήθελα να ζήσω εκατό χρόνια ακόμη, για να δω την κατάντια της ανθρωπότητας...  Αυτό το κείμενο ανταποκρίνεται στο στοχασμό του, ως το 2040.            ----ανδρώθηκε σε πολιτικό φανατισμό  και πραξικοπήματα   πρωθυπουργός   υπό  ανακτορική   χλιδή  και  πρόεδρος  υπό   σοσιαλιστική  αλαζονεία ....πρέσβευε ότι όχι μόνο ή γυναίκα του Καίσαρα, αλλά και ο Καίσαρ να δείχνει σοβαρός... βασιλιάς Παύλος * αντιπρόεδρος Τζόνσον *  πρόεδρος Αιζενχάουερ * επιστροφή στη Δημοκρατία * Ζισκάρ Ντ΄Εστέν * καρδινάλιος Σπέλμαν ο Κένεντι δολοφονήθηκε * ο Καραμανλής έκανε μιά συμφωνία που πληγώνει ακόμη... * τον Μεντερές τον κρέμασαν  *  μετά τον θάνατο του Τίτο η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε  *  ο Κωνσταντίνος έχασε το θρόνο του.  έζησε στη δίνη συνταρακτικών γεγονότων, αλλά το συνταρακτικότερο γι΄αυτόν, ήταν ότι θα πέθαινε...   1. Ο Καραμανλής πήγαινε στις πρεμιέρες  του Δημήτρη Χορν, που είχε υποδυθεί κι΄ένα ραμολιμέντο που πουλάει τη ψυχή του στο Διάβολο, για να ξαναγίνει νέος. <<Σας διαβεβαιώ κύριε πρόεδρε, ότι μπήκα στο πετσί του ρόλου μου, σκεπτόμενος ότι κάποτε θα γεράσω>>. 2.  Ο Δημήτρης Χορν, χρόνια μετά, λέει στον Καραμανλή, <<να κύριε πρόεδρε που αρχίζω να γερνάω κι΄εγώ...>>. Δίπλα του ο Νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης.  Ποιητής και  πολιτικός, ως την τελευταία τους στιγμή, είχαν πλήρη διαύγεια πνεύματος, σε αντίθεση με τον ηθοποιό, που τελεύτησε ως φυτό.     διάλογος Καραμανλή-Ωνάση περί επωνύμων με τουρκική ρίζα Ιούλιος 1959: Ο Ωνάσης καλεί στη θαλαμηγό του το ζεύγος Κωνσταντίνου  και Αμαλίας Καραμανλή,στην Ανάβυσσο. Ο  πρωθυπουργός του ζητάει να υψώσει στα πλοία του την ελληνική σημαία  και ο εφοπλιστής του απαντάει: Αν αρθεί στο ύψος της η γραφειοκρατία και η στενοκεφαλιά των αρμοδίων,θα πλημμυρίσουν τα λιμάνια της Υφηλίου από την γαλανόλευκη.. Ο Καραμανλής αντιμετωπίζει μάλλον υπεροπτικά τον σχεδόν συνομήλικό του Ωνάση, ο οποίος σε μιά στιγμή του λέει ότι όπως οι Ωνάσογλου έκοψαν τη κατάληξη του επώνυμού  τους, έτσι και ότι άλλο θυμίζει τουρκιά, όπως το "καρα" , πρέπει να αλλάξει... Αυτό τον διάλογο περί τουρκικής ρίζας ελληνικών ονομάτων, το είχε κάνει ο Σμυρνιός και με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο (όταν αργότερα είχε γίνει πρωθυπουργός). Ο Ωνάσης είπε συγκεκριμένα στον Έλληνα πρωθυπουργό:  "Όταν νεαρός ήμουν πρόξενος της Ελλάδας στην Αργεντινή, είχα προτείνει στο υπουργείο Εξωτερικών, όλα τα  ογλού και τα συναφή ν΄αλλάξουν...". Ο Καραμανλής τον διέκοψε "γιατί εσείς και ο Νιάρχος  δεν βάζετε ελληνικά ονόματα στα βαπόρια σας;".  "Άλλο το επώνυμο κι΄άλλο η ονομασία του πλοίου, που πρέπει να διαβάζεται εύκολα από τους ξένους. Πάντως την αεροπορική εταιρία μου την ονόμασα Ολυμπιακή".      ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΒΕΡΣΑΛΙΕΣ... Στην ιστοσελίδα θα βρείτε συνέντευξη  του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Δημήτρη Λιμπερόπουλου στη Νέα Υόρκη (ένα μήνα πριν τη χούντα του 1967) που ο αυτοεξόριστος πολιτικός προαναγγέλει όχι μόνο πραξικόπημα, αλλά και  το τέλος της βασιλευομένης δημοκρατίας  στην Ελλάδα και τόν πολιτικό του ανταγωνισμό, στο μέλλον, με τον Ανδρέα Παπανδρέου - η συνέντευξη δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα "Εθνος" αλλά έκτοτε ετάφη στα χρονοντούλαπα της σκοπιμότητας.  Η ιστορία - όταν η γενιά μου δεν θα υπάρχει - θα φέρει σε φως αυτή την αποκαλυπτική συνέντευξη, που δείχνει ότι ο  Καραμανλής ήρθε τον Μάρτη του 1967 στην Αμερική, όπου πληροφορήθηκε από τους Αμερικάνους ότι στην Ελλάδα θα γίνει πραξικόπημα στρατιωτικών.  (αυτά, όχι για τους δημοσιογράφους και ερευνητές της γενιάς μου -  και τους σημερινούς - αλλά για τους αυριανούς, που θα γράψουν την πολιτική ιστορία της χώρας μας, της Λιμπερτά  αυτού του αναγνώσματος...) το hotel George V  ο Φοίβος Ραζής, ο  << Έλληνας Θεός >> του Κοκτό, και αγαπημένος της Νανσύ Ντιπρέ,  Ρουμάνας συζύγου του  εκατομμυριούχου  ιδιοκτήτη  του  Hotel George V , έμενε εκεί. Όπως είχε μείνει στο ίδιο παρισινό ξενοδοχείο (που φιλοξένησε και τον κ. Χριστόδουλο)   και ο πολιτικός Ευταξίας, θαυμαστής και υποστηρικτής του Κ. Καραμανλή, στα πρώτα του πολιτικά βήματα. Στη φωτογραφία  ο Φοίβος Ραζής, όπως είναι σήμερα, στην Αθήνα. Τη δεκαετία του 50, αφού επέστρεψε από την Κορέα, όπου υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, έκανε μεγάλη εντύπωση στον ακαδημαικό Ζαν Κοκτό και στον ηθοποιό Ζαν Μαρέ, που είχαν επισκεφθεί την Αθήνα. Τον έπεισαν και πήγε στο Παρίσι, όπου   πρωταγωνίστησε σε γαλλική ταινία. Τελικά τον ερωτεύτηκε η Ντιπρέ και  του παραχώρησε τη βασιλική σουίτα του King George V.  Αργότερα  τον παντρεύτηκε η κόρη του ηθοποιού Τζον Λόντερ  με την οποία έκαναν οικογένεια στην Αθήνα. Ο Καραμανλής, που ζούσε σε μικροαστικό διαμέρισμα  στο Κολωνάκι, δεν είχε καμιά εκτίμηση στους  μπουρζουά και στους αργόσχολους του "μπιντέ"της πλατείας, θεωρόντας τους καρκίνωμα της πολιτείας. Όταν είπα στη  Μελίνα Μερκούρη, που πρωταγωνιστούσε το 1967 στο Μπρόντγουεη, ότι μίλησα με τον Καραμανλή, εκφράστηκε γι΄αυτόν με θαυμασμό: Ξέρεις τι θα πει Καραμανλής; Ο ζενπρεμιέ της πολιτικής, που θέλει χίλιους Ρουμπιρόζα και Ραζήδες !  Όταν η Μελίνα είχε γίνει υπουργός ο Καραμανλής της είχε πει χαριτολογώντας σε ένα γεύμα, "φύγε Στέλα, κρατάω μαχαίρι...".   (ο διάσημος ηθοποιός Ζαν Μαρέ στη πισίνα της Αθήνας, με τον Φοίβο Ραζή να διακρίνεται στο πάνω αριστερό της φωτογραφίας)    Είχα ρωτήσει τη Μελίνα να μου πει κάποια στιχομυθία της με τον Καραμανλή και θυμήθηκε  κάποια: -Να σου πω Μελίνα, όλοι μπαίνουμε  σε μιά σάλα με πολυελαίους, κατάφωτη,  αλλά  έτσι και κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα  όλοι βρισκόμαστε στο σκοτάδι και είμαστε ένα τίποτα... -  Γιατί το λέτε αυτό κύριε πρόεδρε ;  -  Για  να θυμόμαστε  ότι χρωστάμε πολλά  στα φλας και στις κάμερες, που μας απαθανατίζουν, γιατί τόσοι σπουδαιότεροι απο εμάς καταγράφτηκαν απλά πάνω σε ένα μάρμαρο ή πίνακα ζωγραφικής...          << ...Καμιά απόλαυση δεν του'χε απομείνει εκτός από τη δόξα της εξουσίας, αλλά κι αυτή κινδύνευε να χαθεί, καθώς στη ζούγκλα της πολιτικής οσμιζότανε να πλακώνει καταιγίδα -αλλαγή δηλαδή- που θα ταρακουνούσε και τις βαθιές ρίζες συθέμελα. Τελευταία ο αρχηγός της αντιπολίτευσης άστραφτε και βροντούσε και σίγουρα το προεδρικό μέγαρο θα΄ μπαζε νερά... Ο πρόεδρος όμως έλεγε, δεν είμαστε κι από ζάχαρη για να λιώσουμε...» «...Εκείνο το πρωινό ο Μαρακά είχε ξυπνήσει ευδιάθετος, γιατί στις μεταμεσονύχτιες ειδήσεις είχε ακούσει πως πρόεδρος σε γειτονική χώρα είχε εκλεγεί πάλι ένα ραμολιμέντο... Διαβάζοντας τις εφημερίδες έσκυψε με προσοχή στην είδηση: Δυο βιολόγοι ισχυρίζονται πως ανακάλυψαν μετά μακροχρόνιες έρευνες, την ανανέωση των κυττάρων και το ξανάνιωμα του οργανισμού, ίσως την αθανασία!» «- Κύριε πρόεδρε, κάτι το παράξενο και πρωτοφανές συμβαίνει. Φαίνεται ότι οι γιατροί που ήρθαν σε επαφή με τον απεσταλμένο σας του δώσανε κάποιο φάρμακο και ξανάνιωσε τόσο πολύ, που από χούφταλο έγινε τόσο ρωμαλέος που πρέπει να προστατεύω τις γυναίκες από την επιθετικότητά του...>> ----------------------- Θρίλερ  εμπνευσμένο από υπαρκτά πρόσωπα και γεγονότα που συντάραξαν την πολιτική ζωή της χώρας, όπως τα  είδα ως  σκεπτόμενος παρατηρητής, μέσα από ευρυγώνιο φακό. Τον ήρωά μου Μαρακά (Καραμανλής) δεν τον πήρα στη τύχη. Τον διάλεξα όταν αποφάσισα ν΄αποσυρθώ από τη δημοσιογραφία και βρισκόμουνα σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Τότε ήταν που αντίκρισα τη ματιά του προέδρου και είδα σ΄αυτήν τον τρόμο των γηρατειών και τον πανικό για το επερχόμενο τέλος της παντοδυναμίας του. Ήταν ένα βλέμμα περήφανο, αλλά φοβισμένο, αγανακτισμένο, αηδιασμένο... Αναρωτήθηκα πώς ένιωθε ο ηγέτης αυτός στο ηλιοβασίλεμά του... Ο Καραμανλής, που είχε γνωρίσει δόξες και απογοητεύσεις, ανεβαίνοντας στη κορυφή της εξουσίας ή πέφτοντας από αυτήν, ήταν ο κατάλληλος ήρωας για ένα βιβλίο με φαντασία και χιούμορ... Το βιβλίο είχε αποσυρθεί, μετά  παράκληση του Τάκη Λαμπρία , αλλά και κάποιες τύψεις του συγγραφέα γιατί είχε στενοχωρηθεί ο Κ.Κ. με την έκδοσή του. Η εφημερίδα "Ποντίκι" του Κώστα Παπαιωάννου είχε προλάβει να βάλει  μικρό απόσπασμα του βιβλίου - αργότερα δημοσιεύτηκε σε συνέχειες - με περικοπές - στις ΕΙΚΟΝΕΣ του Μπόμπολα, επί Φιλιππόπουλου) απ' 'οπου είναι και η φωτοτυπία.  Στο τέλος αυτής της δημοσίευσης θα μπει η επιστολή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου προς τον συγγραφέα.  το κόκκινο χαλί δημιουργεί την αίσθηση της αθανασίας!   Η Δημοσιογραφία, λένε, είναι συναρπαστικό επάγγελμα αρκεί να την εγκαταλείψεις έγκαιρα. Αυτό έκανα κι εγώ, αλλά μόλις συμπλήρωσα 25 συντάξιμα χρόνια. Όταν όμως γύρισα σπίτι μου κι άρχισα να γράφω μόνο για τον εαυτό μου, καθώς ταξινομούσα το αρχείο μου από χειρόγραφα, αποκόμματα και φωτογραφίες, πρόσεξα ότι οι πολιτικοί είχανε μικρή συμμετοχή στα ρεπορτάζ μου. Παραξενεύτηκα, γιατί οι πολιτικές προσωπικότητες δε με είχανε εμπνεύσει όπως άλλες διασημότητες αλλά και απλοί άνθρωποι του λαού. Τότε σκέφτηκα πως μόνο τα αντίθετα έλκονται... Και, μεταξύ μας, πολιτικοί και ρεπόρτερς έχουν κοινά γνωρίσματα, όπως την ενεργητικότητα, το πάθος και, γιατί όχι, το παραμύθι που αποζητάει ο ψηφοφόρος και ο αναγνώστης...    Σ' αυτό το βιβλίο θα σας διηγηθώ ένα παραμύθι, εμπνευσμένο από υπαρκτά πρόσωπα και γεγονότα που συνταράξανε την πολιτική ζούγκλα μιας χώρας, της Λιμπερτά... Το κείμενο έχει αναμνήσεις, ρεπορτάζ, διαπιστώσεις, συμπεράσματα, αλλά και αρκετή φαντασία ενός σκεπτόμενου πολίτη που παρακολουθεί τα γεγονότα από μακριά, σφαιρικά, μέσα από ευρυγώνιο φακό. Τον ήρωα μου δεν τον πήρα στην τύχη. Τον διάλεξα όταν ετοιμαζόμουνα ν' αποσυρθώ από τη δημοσιογραφία και βρισκόμουνα σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Τότε ήταν που αντίκρισα τη ματιά του Προέδρου Μαρακά ( Κ. Καραμανλής ) και είδα σ' αυτήν τον τρόμο των γηρατειών, αλλά  και τον πανικό για το επερχόμενο τέλος της παντοδυναμίας του... Ήταν ένα βλέμμα υπερήφανο, αλλά αγανακτισμένο, αηδιασμένο... Αναρωτήθηκα πώς ένιωθε ο ηγέτης αυτός ενός Έθνους, στο ηλιοβασίλεμα του, και σκέφτηκα το Θεμιστοκλή, τον Κίμωνα, τον Τρικούπη, το Βενιζέλο...   Σκυμμένος στη γραφομηχανή μου κατάλαβα ότι ο Πρόεδρος Καραμανλής, που είχε γνωρίσει δόξες και απογοητεύσεις, ανεβαίνοντας στην κορυφή  της εξουσίας ή πέφτοντας από αυτήν, ήταν ο κατάλληλος ήρωας για ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο όμως όχι σαν τα άλλα, τα βιογραφικά, που παραθέτουν χρονολογικά τα γεγονότα. Σκέφτηκα  ν' ασχοληθώ με τον τραχύ μονόχνωτο πολιτικό που αν και είχε φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας, ξαφνικά ένιωθε το έδαφος να σείεται στα πόδια της προεδρικής του πολυθρόνας... Και όχι μόνον αυτό, αλλά να ταπεινώνεται βλέποντας για αντικαταστάτη του ένα σημαδιακό πρόσωπο από το παρελθόν, που συχνά τάραζε τον ύπνο του...    Ο ανδριάντας  Μαρακά πλασμένος από πηλό Καραμανλή, ίσως να μην αντέξει στο χρόνο, αφού ο άργιλος είναι  πρόπλασμα για το τελικό μαρμάρινο άγαλμα. Ο γλύπτης του, με λερωμένα δάχτυλα, στάθηκε όχι μπροστά στο μοντέλο, αλλά στις φωτογραφίες του, με αχαλίνωτη φαντασία... Αν και ποτέ δεν συμπάθησα πολιτικό, να που ξαφνικά ένιωσα κάτι το ιδιαίτερο γι΄αυτόν τον ακατέργαστο χωριάτη που επεξεργάστηκε τόσο δυναμικά και πανούργα το κατεστημένο μιάς  ιεραρχίας οικογενειοκρατών... Να όμως, που είκοσι χρόνια από τότε που γράφτηκε αυτό το βιβλίο, η οικογενειορατία εξακολουθεί να διαφεντεύει... Επιστρέφοντας στον ήρωα του βιβλίου, θυμάμαι τον Καραμανλή, τον     άλλοτε παντοδύναμο πασών των εξουσιών, να μη μπορεί  ν' αντιδράσει στον Παπανδρέου,   όχι μόνο γιατί δεν ήτανε πια νέος, αλλά και γιατί στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας  είχε βάλει νερό στο κρασί του... Το πολιτικό μεθύσι ήτανε τώρα για έναν άλλο δημεγέρτη, τον Αντρέα τον αμερικανικής παιδείας μαρξιστή     Με πολύ συμπάθεια ξεκίνησα να αναπλάσω τον υπαρκτό ήρωα μου και χωρίς να το καταλάβω, στο πρώτο μου κιόλας χειρόγραφο, έβαλα κοντά του τον πιστό του μπάτλερ, τον Οσλάο, που αποκρυπτογραφημένο το όνομα του έχει κάποια σημασία. Ο αχώριστος αυτός σύντροφος της μοναξιάς του Μαρακά, είναι ο απλοϊκός και θυμόσοφος υπηρέτης, το αντίβαρο στον γεμάτο έπαρση Μεγάλο Αφέντη. Ο Ασντρεάο και το πολιτικό του κίνημα που υπήρξαν εφιάλτης του Μαρακά (αλλά και μπούμεραγκ για το μέλλον του πρώτου, ώστε να δικαιωθεί το παρελθόν του δεύτερου) δεν αναφέρονταν στις έντεκα συνέχειες του περιοδικού  "Εικόνες". Τα πρόστεσα στο βιβλίο με όλο το φόβο μου ότι κινδυνεύει να υποβαθμιστεί το αρχικό κείμενο. Σε πιθανή έκδοση του "Αθάνατου" στο εξωτερικό, δε θα υπάρχουν παρουσίες ζιζανίων εσωτερικής κατανάλωσης. Γιατί το αφήγημα μου θα είναι, όπως το πρωτόγραψα, θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με ήρωες ένα διάσημο πολιτικό και τον πιστό του υπηρέτη, που παρατείνεται η ζωή τους πολύ πέρα από το κανονικό. Κι όσο κυλούν τα χρόνια, ο Οσλάο φιλοσοφεί και ο Μαρακά πασχίζει για την υστεροφημία του...     Η υστεροφημία ίσως υπήρξε η αιτία που καταπιάστηκα με αυτό το αφήγημα. Γιατί, λίγο-πολύ, όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν "Αθάνατο", κι εγώ φιλοδόξησα να κάνω ρεπορτάζ πέρα κι από το δικό μου θάνατο... Αν το κατάφερα, θα το μάθουν μόνον εκείνοι από τους αναγνώστες μου που, σήμερα, δεν έχουν γεννηθεί ούτε οι γονείς τους... Εσείς λοιπόν του 2040 μ.Χ. (γιατί τότε τελειώνει η ιστορία μου) θα δείτε αν υπήρξα μάντης κακών, με την ανθρωπότητα πανικόβλητη να βρίσκεται στο έλεος της τρομοκρατίας, της αναρχίας, των φοβερών φυσικών φαινομένων και του τρόμου των πάνδημων ασθενειών... Όσο για την πολιτική, θα είναι πλέον πολυτέλεια, όπως θα συμπεράνει ο επιζών πρόεδρος Μαρακά...  διαλογισμός-διάλογος Βασιλιάς: Μήπως νομίζετε κύριε πρωθυπουργέ ότι είσθε αθάνατος; Πρωθυπουργός: Θνητός είμαι μεγαλειότατε, αλλά  εκλεγμένος από τον λαό. Διάδοχος: Και τί σημαίνει αυτό κύριε πρωθυπουργέ; Πρωθυπουργός: Μεγαλειότατε εξηγείστε εις τον υψηλότατο, ότι άπαντες είμεθα περαστικοί-θνητοί...

προστέθηκε στις: Δευτέρα 16.04.2012