ΝΙΑΡΧΟΣ κεφάλαιο 24
24. αμαρτίες γονέων
Η Τίνα ήταν 42 χρονών, αλλά ένιωθε ψυχολογικά κατά πολύ μεγαλύτερη από τον καινούργιο σύζυγο της, που την περνούσε 20 χρόνια... Ο Σταύρος όμως από γέρικο άλογο κλωτσούσε σαν πουλαράκι, μετά εικοσιπέντε χρόνια ζούσε τον ανεκπλήρωτο έρωτά του... Άρχισε να σκουπίζει τα δάκρυα της που κυλούσαν ως τα λατρευτά λακκάκια της με το μαντίλι του, που μύριζε πάντα λεμονανθό... Εκείνη συγκινήθηκε κι άπλωσε τα χέρια της, που τον αγκάλιασαν σαν κάτασπρα περιστέρια, πριν αρχίσει να επηρεάζεται από τα χάπια...
— Τίνα μου, αγάπη μου, μουρμούρισε ο Σταύρος Νιάρχος και συνέχισε καθώς τη φιλούσε με πάθος: Ό,τι έγινα το οφείλω σε σένα, γιατί ήθελα το θαυμασμό σου!...
— Τομ, Τομ...
Ο γέρος, μέσα στο παραλήρημα του, ζητούσε τη συμπαράσταση του αλαφροΐσκιωτου μπάτλερ, γιατί μόνο αυτός του είχε απομείνει... Εκείνος, όμως, έψαχνε στο ντοσιέ και στα αποκόμματα, να βρει στοιχεία για το γάμο της Τίνας με το Σταύρο, αλλά δεν έβρισκε, γιατί η συμβίωση τους δεν είχε εξάρσεις και ξεφαντώματα που να προσελκύουν τους ρεπόρτερ και τους παπαράτσι... Ο γάμος τους ήταν ο πιο παράξενος που είχε γίνει ποτέ, δεν ήταν ούτε έρωτας, ούτε συνοικέσιο, αλλά συγκερασμός μιας παράλογης λογικής οικονομικών συμφερόντων και αραξοβόλι δυο ανθρώπων, που μετά από μια θύελλα, ζητούσαν τη γαλήνη... Ο Νιάρχος έδειχνε ενδιαφέρον για τα παιδιά της Τίνας, που δεν ήθελαν, όμως, ούτε να τον δουν... Μια μέρα της έκανε και μια έκπληξη... Της έδωσε ένα κατάλογο με όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Ωνάση και της είπε: Για να ξέρεις με λεπτομέρειες τι εποφθαλμιά η Τζάκι.
Τα περισσότερα τα ήξερε η πρώην κυρία Ωνάση: Στόλος φορτηγών και τάνκερ, που ξεπερνούσαν τα 70 κομμάτια. Μετοχές που κάλυπταν το ένα τρίτο των κεφαλαίων του Ωνάση σε εταιρίες πετρελαιοειδών στις ΗΠΑ, στη Μέση Ανατολή και στη Βενεζουέλα. Ποσοστά, που εξασφάλιζαν τον έλεγχο σε 95 πολυεθνικές επιχειρήσεις των πέντε ηπείρων. Εργοστάσια χρυσοφόρα στην Αργεντική και στην Ουρουγουάη. Μεγάλο ποσοστό σε αεροπορική εταιρία της Λατινικής Αμερικής και επενδύσεις στη Βραζιλία. Εταιρία ηλεκτρονικών ειδών στην Ιαπωνία. Τις εταιρίες Ολύμπικ Μαριτάιμ και Ολύμπικ Τούριστ. Εταιρία χημικών προϊόντων στην Περσία. Διαμερίσματα στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Μόντε Κάρλο, στην Αθήνα, το Ακαπούλκο, ένα πύργο στη Νότια Γαλλία. Το Ολύμπικ Τάουερ, ουρανοξύστη 52 ορόφων στο Μανχάταν, ένα ακόμη κτίριο στο Σάτον Πλέις. Την Ολυμπιακή Αεροπορία και Αεροπλοΐα. Τα νησιά Σκορπιός και Σπάρτη. Τη θαλαμηγό «Χριστίνα». Τέλος, καταθέσεις σε λογαριασμούς και θησαυροφυλάκια 217 τραπεζών σ' όλη την Υφήλιο!
— Σε τι θα μου χρησιμεύσει αυτός ο κατάλογος; τον ρώτησε.
Εκείνος την κοίταξε με πονηρό σαρδόνιο βλέμμα: Δεν είναι μόνο ο κατάλογος, γλυκιά μου... Έχω βάλει και ανθρώπους να πληροφορούνται ανά πάσα στιγμή τις αλλαγές και μεταβιβάσεις όλων των περιουσιακών στοιχείων, που σήμερα ανήκουν στον Άρη, αλλά κάποτε θα περιέλθουν στον Αλέξανδρο και στη Χριστίνα, αν δεν ραμολίρει εν τω μεταξύ ο Σμυρνιός και του τα φάει τα περισσότερα η κωλοαμερικάνα με τα παιδιά της...
— Μη λες κουταμάρες Σταύρο, γιατί ο Άρης έχει τον Αλέξανδρο κορόνα στο κεφάλι του.
Όλα ήρθαν πάνω-κάτω, όταν στις 23 Ιανουαρίου 1973 έπεσε κατά την απογείωση του το «Πιάτζιο» του Αλέξανδρου..
Τα τηλέφωνα άρχισαν να κουδουνίζουν σε ολόκληρο τον κόσμο... Στη Νέα Υόρκη ο πατέρας έμεινε κεραυνόπληκτος με το ακουστικό στο χέρι... Μετά, φώναξε:
— Σώστε το γιο μου... Σώστε τον και θα σας δώσω ό,τι θελήσετε... Τα πάντα!
Η μητέρα του μαθαίνει το απελπιστικό νέο στη Γερμανία. Ο Σταύρος Νιάρχος, που είναι μαζί της, τη συνοδεύει στην Αθήνα. Η αδερφή του Αλέξανδρου Χριστίνα βρίσκεται στη Βραζιλία. Στην αρχή νομίζει ότι της κάνουν φάρσα... Μετά, σπεύδει στο αεροδρόμιο, γερασμένη δέκα χρόνια... Μέσα στο αεροπλάνο πληροφορείται ότι ο Αλέξανδρος παλεύει -χωρίς καμιά ελπίδα- με το θάνατο...
Ο Νιάρχος διάβαζε στην αναπηρική πολυθρόνα του το βιβλίο «Η Δυναστεία Ωνάση-τραγωδία και αίνιγμα». Και θυμόταν που μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου ο Σμυρνιός έλεγε πως έπρεπε να παντρέψει όσο γινόταν πιο σύντομα τη Χριστίνα, γιατί κινδύνευε κι εκείνη να την "ξεκάνουν". Και ο καταβεβλημένος πια ψυχικά και σωματικά Ωνάσης, έδειχνε τρομοκρατημένος και χαμήλωνε τη φωνή του... Ποιος, ο ατρόμητος ανατολίτης, που από τη νύχτα που είδε να καίγεται η Σμυρνη, δεν είχε ξαναφοβηθεί με τίποτε άλλο στη ζωή του... Ο δισεκατομμυριούχος που ποτέ δεν είχε σωματοφύλακες...
Το βιβλίο γλιστράει από τα χέρια του γέρου, δεν αντέχει να συνεχίσει το διάβασμα, αλλά θυμάται εκείνες τις τραγικές στιγμές, που υποβάσταζε την Τίνα στο νοσοκομείο, όπου το μηχάνημα συγκρατούσε ακόμη στη ζωή τον Αλέξανδρο, αλλά με άχρηστο πια τον εγκέφαλο του...
Μετά το θάνατο του παιδιού της, η Τίνα έχασε κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Ακόμη και την κόρη της την κοίταζε, μερικές φορές, με απλανές βλέμμα... Όσο για το Νιάρχο, έκλαιγε κι΄ αυτός μαζί της, μουρμουρίζοντας, συμπονάω και σένα αλλά και τον Άρη. Κηδεμόνευε πιά τη ζωή της και προσπαθούσε να την αποτρέπει να παίρνει κατευναστικά και υπνωτικά χάπια. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
προστέθηκε στις: Πέμπτη 04.02.2016
