Όταν γέννησε η Σαρλότ το καρπό του, βάφτισε το νέο του τάνκερ, 202.000 τόνων, Έλενα
20. άσπρο μου περιστέρι
Καθώς η ματιά του έπεσε στο βιβλίο, που κρατούσε με τα κοκαλιάρικα δάχτυλα του πάνω στα γόνατα του, σκέφτηκε τι χέρια είχε άλλοτε. Ήσαν τότε γερά κι όχι αδύναμα... Με τα δάχτυλα του έσπαζε καρύδια και ο Ρούντι Νουρέγιεφ του είχε πει με θαυμασμό, αλλά και για να τον προκαλέσει: Εγώ νόμιζα ότι μόνο ο Άρης έχει τόσο δυνατά δάχτυλα...
Αλλά και η Σαρλότ, του έπιανε τα χέρια και τα φιλούσε κι ο Στόλαρχος φούσκωνε από αντρωσύνη, γιατί δεν ήταν καμιά στάρλετ ή μπατίρω, αλλά η δισεγγονή του Χένρι Φορντ και περισσότερο νέα και ωραία... Τα έφερνε στο νου του ο γέρος... Το κορμί του, τότε, ήταν σβέλτο και σφιχτό και η αγαθιάρα άβγαλτη Αμερικάνα νόμιζε ότι έκανε έρωτα με αρχαίο Έλληνα θεό...
Μεξικό... Τον είχε συγκινήσει από νέο η ταινία "Χουαρέζ" η αγάπη της Καρλότας για το Μαξιμιλιανό... Γι' αυτό είχε ζητήσει από την ορχήστρα να τους παίζει, έξω από τη νυφική σουίτα του ξενοδοχείου, την «Παλόμα μπιάνκα»... Άσπρο μου περιστέρι...
Η Σαρλότ, ξανθιά και κάτασπρη, σαν σπιτίσια Ρίτα Χέιγουορθ, ήταν η γυναίκα που έλειπε από τη συλλογή του... Καμάρωνε, όπως αν είχε αποκτήσει ένα Ρενουάρ... Στο υποσυνείδητο του έπαιρνε ρεβάνς από τη χυλόπιτα της Τίνας... Μετά γεννήθηκε η κόρη του η Έλεν, καταμεσήμερο της 25ης Μαΐου 1966, στο Νιου Γιόρκ Χόσπιταλτου Μανχάταν... Θυμόταν την ημερομηνία, γιατί έσκυψε και φίλησε τη Σαρλότ με το μωρό και ξανάνιωσε, στα 56 του, νέος... Είχε δώσει σε ένα από τα μεγαλύτερα τάνκερ του το όνομα "Έλενα", της είχε γράψει το πολυτελές διαμέρισμα του στο Σάτον Πλέις και είχε καταθέσει στο όνομα της ένα μεγάλο ποσό... Όχι ότι τα είχε ανάγκη, αλλά για να αποδείξει την ευγνωμοσύνη του στην εγγονή του θρυλικού Χένρι Φορντ, που στα 24 χρόνια της τον είχε ερωτευθεί και του είχε χαρίσει τον καρπό ενός Νιάρχου και μιας Φορντ...
Αλήθεια, από πότε είχε να δει την Έλεν; Ναι, το θυμότανε... Από το καλοκαίρι του 1984, όταν φιλοξένησε την 18χρονη κόρη του στη Σπετσοπούλα, μαζί με τη μητέρα της και τον παππού της Χένρι Φορντ τον Β'. Είχε συγκινηθεί, γιατί του έμοιαζε... Κι ας λέγανε κάποιοι ότι ήταν παιδί του βασιλιά Κωνσταντίνου, λόγια ανάξια και για διάψευση... Είχε προσπαθήσει να τη φέρει σε επαφή με τα παιδιά του, που είχε με την Ευγενία, αλλά εκείνα ούτε να τη δουν, ούτε να την ακούσουν... Θεωρούσαν αυτό τον παράνομο καρπό του πατέρα τους, αιτιατού θανάτου της μάνας τους...
"Πατέρα, αν μάθω ότι συναντάς αυτό το κορίτσι, θα εξαφανιστώ", του είχε πει η κόρη του Μαρία. Κι όταν η Έλεν παντρεύτηκε τον άσημο καλλιεργητή λουλουδιών, ο Νιάρχος πήρε την απόφαση και να την αποκληρώσει...
Η σκέψη του γέρου πετούσε σαν νευρικό πουλί από κλαδί σε κλαδί...
- Τοοομ, μια γουλίτσα μόνο να βρέξω τα χείλη μου...
Ο αφοσιωμένος μπάτλερ του έφερε το ποτηράκι κι ο γέρος το κατέβασε μονορούφι... Μετά έσκυψε στο βιβλίο:
«...Ο γάμος Νιάρχου-Φορντ στενοχώρησε τον Ωνάση, γιατί είχε συνηθίσει στην πρωτοπορία της προβολής... Πήρε τηλέφωνο την Ευγενία και προσπάθησε να την παρηγορήσει... Θυμάμαι τα λόγια που μου είχε πει, αργότερα στο ξενοδοχείο "Πιερ" της Νέας Υόρκης: Μόνο ένας ευφάνταστος σεναριογράφος του Χόλιγουντ μπορούσε να διανοηθεί μια τέτοια εξέλιξη: Να χωρίσει τη γυναίκα του, με τέσσερα παιδιά, να πάρει τη Φορντ, να αποκτήσει μαζί της παιδί, να τη διώξει και να ξαναπάρει την Ευγενία... ... Όταν του είπα του Ωνάση ότι ο Νιάρχος είχε κάνει γαμήλιο δώρο στη Σαρλότ ένα διαμάντι σαράντα καράτια, η Μαρία Κόλλας (έξι χρόνια αστεφάνωτη με τον Ωνάση) είχε άδεια χέρια από χρυσαφικά δώρα του... "Ναι, ο Νιάρχος, έτσι κόβει τις γυναίκες", μου είπε... ... Αργότερα, μετά το γάμο του με την Τζάκι, του είχα αναφέρει το βιβλίο του Φρεντ Σπαρκς για το "μήνα του μέλιτος των είκοσι εκατομμυρίων δολαρίων"... Μου είπε: Είναι όλα ψέματα αυτά που γράφει εκεί μέσα... Τονχρηματοδοτήσανε το συγγραφέα μερικά μεγάλα κοσμηματοπωλεία για να κάνουν ντόρο με τα χρυσαφικά τους"... ... Θυμάμαι μια βραδιά στη "Νεράιδα" που τραγουδούσε η Μοσχολιού και χόρευε συρτάκι, με τη Ρίκα Διαλυνά , ο αντικέρ Κώστας Χαριτάκης... Ένας νυκτόβιος τύπος, ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, πέρασε ξαφνικά στο λαιμό της κυρίας Ωνάση μια μεγάλη σειρά ψεύτικες πέρλες... Σε λίγο η Τζάκι έσπευσε στην τουαλέτα κι ο Ωνάσης έβαλε τα γέλια: "Θέλει να περιεργαστεί τα μαργαριτάρια, να δει αν είναι αληθινά"... »
Χι, χι, χι, έκανε ο γέρος, αφήνοντας το βιβλίο ικανοποιημένος, που η Τζάκι είχε παντρευτεί το μισητό εχθρό του για τα λεφτά του και μόνο... Σιγά, να μην τον πήρε τον κωλόγερο, γιατην ομορφιά του... Τον κοντοστούπη, τον ασχημομούρη...
Ο γέρος κατάλαβε ότι παραμιλούσε, γιατί είδε τη νοσοκόμα να προβληματίζεται, μήπως την καλούσε κοντά του... Της έγνεψε να μείνει στη θέση της κι αυτός έφερνε στη μνήμη του τα γλέντια που έκανε τον παλιό καιρό στην Ελλάδα... Έγνεψε στον καινούργιο να πλησιάσει.
— Δεν μου λες -ρώτησε τον Φελίξ- θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που έλεγε ο Μαρούδας στο «Παιδί και το δελφίνι»; Τι είναι αυτό, που το λένε αγάπη...
— Όχι, σερ, δεν το ξέρω.
— Ξεράδια... Ούτε εσύ, Τομ, το θυμάσαι;
— Το θυμάμαι, σερ... Η ταινία είχε γυριστεί στην Ελλάδα, με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν...
— Την νταρντάνα με τις μπουτάρες, μουρμούρισε ο γέρος κι αποκοιμήθηκε.
Ο αλαφροΐσκιωτος κάθισε στον καναπέ, πίσω από το πόστο της νοσοκόμας, έβγαλε από το ντοσιέ κάποιες σημειώσεις του: «Ό,τι προκαλούσε και συγκινούσε το Νιάρχο, το αποθήκευε στον εγκέφαλο του, ενώ αντίθετα ό,τι δεν του έκανε εντύπωση το απέρριπτε και το ξεχνούσε διά παντός. Από τη στιγμή που μια γυναίκα τον εντυπωσίαζε και διατάρασσε τις ορμόνες του, το νευρικό του σύστημα σήμαινε συναγερμό, από τον εγκέφαλο ως τα σκέλια του... Τόσα χρόνια κοντά στον σερ (τόνιζε με κόκκινο μολύβι ο Τομ) έχω καταλάβει ότι ο συναγερμός των αισθήσεων του για την κυρία Τίνα ήταν διαχρονικός, ενώ για την κυρία Σαρλότ (τη Φορντ) πρόσκαιρος... Αλήθεια, η εγγονή του Χένρι Φορντ! Πριν παντρευτεί τον σερ, το πολύ να έμπαινε στα ψιλά των εφημερίδων, μετά όμως έγινε πρωτοσέλιδη! Μυστήρια Αμερικάνα... Όταν πήρανε διαζύγιο, ο Νιάρχος της έκανε δώρο το πολυτελές διαμέρισμα του στο Σάτον Πλέις, την πιο αριστοκρατική περιοχή του Μανχάταν».
Λες και το είχε ανάγκη η μιλιονέρα...
- Να το έχει η Έλεν -της είπε- όταν μεγαλώσει...
Άλλο μυστήριο και τούτο... Είχε γραφτεί σε λαϊκά περιοδικά, ότι η Έλεν -η κόρη τους- δεν ήταν παιδί του Νιάρχου, αλλά του βασιλιά Κωνσταντίνου... Ο Τομ, ποτέ δεν το πίστεψε... Όλοι οι άνθρωποι του Νιάρχου γνώριζαν ότι το αφεντικό τους συγκέντρωνε βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες που γράφανε για τον Ωνάση και υπογράμμιζε, με κόκκινο μολύβι, κατηγόριες κι άσχημα σχόλια για τον Σμυρνιό. Παλαιότερα, παρακολουθούσε στις εφημερίδες ποιες διασημότητες και σταρ φιλοξενούσε στη «Χριστίνα» και στο Σκορπιό ο μπατζανάκης του και άρχισε να καλεί κι αυτός προσωπικότητες στη θαλαμηγό και στο νησί του... Τότε ήταν που έβαλε στο μάτι τον Νουρέγιεφ (που μαζί με τη Μαργκό Φοντέιν ανήκαν στο στενό κύκλο του Ωνάση) και κολακεύοντας τον, ότι είναι ο μεγαλύτερος χορευτής που είδε ποτέ ο κόσμος, είχε την κεντρική θέση στην πρώτη σειρά στις πρεμιέρες του. Φιλιόντουσαν στο στόμα τρεις φορές, κατά το ρωσικό έθιμο, κι ο Νιάρχος χαιρόταν για τις φωτογραφίες τους που έμπαιναν στον τύπο. Στο μεταξύ καλούσε στη Σπετσοπούλα εστεμμένους και γαλαζοαίματους.
- Τον ξεπέρασα το ζουμπά κι έφερα στη Σπετσοπούλα βασιλείς και βασίλισσες, μουρμούριζε ο γέρος, όταν άκουσε μια φωνή, που δεν προερχόταν από το καθιστικό, αλλά αιωρούνταν πάνωθέ του...
- Είκοσι Οκτωβρίου 1968...
Γνώρισε αμέσως τη φωνή. Ήταν της πεθαμένης γυναίκας του, που τελευταία την άκουγε συχνά. -
Τι θέλεις πάλι, Τζένη, γριά γκιόσα, και δεν με αφήνεις στην ησυχία μου;
- Εγώ γριά; Ξέχασες ότι πέθανα μόλις στα 44 μου;
Το μυαλό του γέρου δούλευε πεντακάθαρα και συμπέρανε ότι αφού η γυναίκα του του είπε «πέθανα», άρα δεν την είχε«σκοτώσει», όπως υποστήριζαν οι εχθροίτου... Γλύκανε τη φωνή του:
— Τι συνέβη στις 20 Οκτωβρίου 1968; Δεν θυμάμαι.
— Να στο θυμίσω εγώ. Είναι η ημερομηνία του γάμου του Άρη με την Τζάκι. Μια ημέρα θριάμβου για τον Άρη...
Ο γέρος γρύλλισε αγριεμένος, έστω κι αν είχαν περάσει χρόνια από τότε, έστω κι αν ο γαμπρός και η νύφη του Σκορπιού δεν υπήρχαν πια... Πως μπορούσε να ξεχάσει μια τέτοια ημέρα, που ο γάμος του αιώνα, όπως τον αποκάλεσαν οι εφημερίδες, έγινε πρωτοσέλιδος, ξεπερνώντας σε ακροαματικότητα στα media την κατάκτηση της Σελήνης και τα φοβερά ρεκόρ των Ολυμπιακών του Μεξικού!
Η φωνή ακούστηκε πάλι:
— Ήταν η χειρότερη σου μέρα... Θυμάσαι; Έβριζες και βλα- στημούσες για το γάμο του αιώνα.
— Ποιου αιώνα; Κανένας δεν τον θυμάται πια...
— Πως σου ξέφυγε η ημερομηνία; Σήμερα είναι 20 Οκτωβρίου κι έχουν περάσει 27 χρόνια από τότε που έσκιζες και πετούσες τις εφημερίδες στο τζάκι...
— Καλά, εκεί πάνω δεν έχετε απαλλαγεί από τα γήινα; απόρησε ο γέρος... Κρατάτε κατάστιχα με ημερομηνίες και γεγονότα;
— Εδώ όλα είναι ήρεμα κι αγγελικά, αλλά κάποιοι σατανά¬ δες σαν κι εσένα με δυνατά ηλεκτρομαγνητικά κύματα, μας αναστατώνουν διαρκώς... Πάψε, επιτέλους, Σταύρο, να σε απασχολεί ο Άρης... Άφησε τον στην υπερκόσμια ανάπαυση του,..
— Εμένα, με απασχολεί ο Άρης;
— Και βέβαια... Να, το βιβλίο που έχεις στα χέρια σου, το έχεις ανοιγμένο στη σελίδα 187...
Ο γέρος έσκυψε στο βιβλίο... Πράγματι ήταν ανοιγμένο στη σελίδα 187. Άρχισε να διαβάζει μέσα του:
«18 Οκτωβρίου 1968... Το Μπόινγκ της Ολυμπιακής που ετοιμαζόταν ν' απογειωθεί από το αεροδρόμιο Κένεντι της Νέας Υόρκης, για την Αθήνα, πήρε ξαφνικά άνωθεν διαταγή να σταματήσει την τροχοδρόμηση του. Οι αεροσυνοδοί, με ευγενικό χαμόγελο, αναγγείλανε στους 85 επιβάτες ότι η πτήση ακυρώνεται... Εκείνοι λύσανε τις ζώνες τους και κατεβήκανε για ν' αντικρίσουν ένα περίεργο θέαμα... Μια σειρά από λιμουζίνες κατέφθαναν ως τη σκάλα του αεροπλάνου... Μεταφέρανε την Τζάκι Κένεντι, τα παιδιά της Καρολίνα και Τζον, τους γονείς της, τις δυο νύφες της και την ακολουθία της... Ούτε ο Σάχης, στο απόγειο της παντοδυναμίας του, θα κατέβαζε μ' αυτό τον τρόπο τους επιβάτες, για να χρησιμοποιήσει το επιβατικό Μπόινγκ για προσωπικούς λόγους... Έτσι, χάρη στη προσωπική αυτή αγένεια του Έλληνα κροίσου, πληροφορήθηκε η ανθρωπότητα από το αεροδρόμιο Κένεντι τον επικείμενο γάμο του με την Τζάκι...»
Συνέχισε να διαβάζει:
«Η Νιου Γιορκ Ποστ, περιέγραψε και σχολίασε το γαμπρό: Είναι ξένος, είναι γέρος, είναι απαράδεκτα πλούσιος. Έχει τη σκοτεινή εμφάνιση μαφιόζου... Για πέντε χρόνια ο κόσμος θαύμαζε την κομψότητα, τη γοητεία και την ομορφιά της κυρίας Κένεντι... Τώρα, όμως, η Ζακελίνμας απογοητεύει... Γι' αυτήν ευχόμαστε πριν ένα πρίγκιπα... Εκείνη όμως διάλεξε έναν άνθρωπο που όλοι τον περιγράφουν σαν λαμπρό πειρατή»...
Και παρακάτω διάβασε το σχόλιο του συγγραφέα:
«Ο πειρατής των θαλασσών στα 62 χρόνια του, κούρσεψε με τη θέληση της την "Αγία" χήρα των Η Π Α, που ήταν 24 χρόνια μικρότερη του, αλλά και ψηλότερη του... Κι αργότερα η Τζάκι θα λέει τάχα για αστείο στους συγγενείς του Άρη: Είμαι πιο ψηλή και πιο διάσημη από αυτόν... Να, κοιτάχτε τον στην πισίνα... Δεν μοιάζει με καρυδότσου-φλο; Μια φορά, όμως, που την άκουσε, της είπε, βγάζοντας τη βερμούδα του: Καρυδότσουφλο, αλλά με τι πελώ¬ριο κατάρτι!»
Νευρίασε και πέταξε στο πάτωμα το βιβλίο, που ενώ έψαχνε να βρεί στις σελίδες του τα κουσούρια του Ωνάση, ανακάλυπτε τα προτερήματα του, αυτά που τον είχαν αναδείξει σε εραστή ωραίων και διάσημων γυναικών... Ο γέρος αγανάκτισε: Βρε τον κωλοσμυρνιό, ακόμη και τόσα χρόνια μετά το θάνατο του, θα με βουρλίζει... ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
