LIBERO DORO | Δημήτρης Λιμπερόπουλος

LIBERO DORO

οι δύο Αριστοτέληδες !

Όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη ( 1966-1968 ) είχα την τύχη να κάνω παρέα κάποιες φορές με τρεις σοφούς, τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι, τον μαικήνα Αριστοτέλη Ωνάση και τον σκηνοθέτη Ηλία Καζάν. Μια νύχτα, σε ένα πίσω μισοσκότεινο τραπέζι ελληνικού κέντρου, άκουσα τον Μάνο να λέει :

- Η Ελλάδα έχει βγάλει τον αρχαίο Αριστοτέλη που ασχολήθηκε με επιστήμες, λογική, φιλοσοφία, ηθική, φυσική και μεταφυσική, ποίηση, ρητορική θέατρο, μουσική... Και τον σύγχρονο που ασχολήθηκε με επιχειρήσεις στην γη, την θάλασσα και τον ουρανό, με λιμουζίνες, τάνκερ και αεροπλάνα...

Χαμογελούσε ο Ηλίας : Ο αρχαίος, στην μετέπειτα μυθική εποχή του Χρυσού αιώνα, εισήλθε στην θρυλική Ακαδημία του Πλάτωνα και ο νυν πρωτοστάτησε στην δόξα των Χρυσών Ελλήνων.

- Αφήστε τα αυτά, έλεγε ο Σμυρνιός και έπινε γουλιές ουίσκι με τον άλλο ανατολίτη, ενώ ο συνθέτης κι΄ εγώ ρουφούσαμε την κοκακόλα μας.

Βρίσκω σημειώσεις μου για εκείνες τις συζητήσεις στις οποίες συμμετείχε μερικές φορές και ο Κώστας Γράτσος, φίλος και συνεργάτης του Ωνάση από την εποχή που καμάκωναν φάλαινες στη θάλασσα του Περού.

Αυτά για τους Χρυσούς Έλληνες, από το σήμερα των τενεκεδένιων που ζω στην Αθήνα. Θα τα ξαναπούμε.

Δημήτρης Λιμπερόπουλος

^{LIBERO DORO Δημήτρης Λιμπερόπουλος}

^{Έρολ Φλιν και Τζούντιθ Άντερσον
από την Αυστραλία στο Χόλιγουντ}

^{^{Ήταν 68 χρονών όταν γνώρισα από κοντά την μεγάλη Αυστραλή ηθοποιό - τραγωδό Τζούντιθ Άντερσον που είχε κάνει εντύπωση στην Χολιγουντιανή ταινία Ρεβέκκα ( 1940 ) του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Και από τότε έπαιζε στον κινηματογράφο ρόλους κακιάς και στο θέατρο τραγωδίες. Το 1960 τιμήθηκε με τον τίτλο Dame που δίδεται σε ελάχιστους καλλιτέχνες.}}

^{^{^{Όταν την πλησίασα της είπα ότι είμαι Έλληνας δημοσιογράφος και την ρώτησα ποια θεωρεί μεγαλύτερη τραγωδό του 20ού αιώνα, την ίδια ή την Άννα Μανιάνι. Με κοίταξε από πάνω ως κάτω και μου είπε : Αποκλείεται να είστε Έλληνας, γιατί θα αναφέρατε και την Κατίνα Παξινού την μεγάλη τραγωδό του   αιώνα μας.

Κουβεντιάζοντας - δεν καταλάβαινα αρκετά περί τραγωδίας από όσο έλεγε  -  με ρωτάει σε μια στιγμή, ξέρεις ποιος είναι  ο Έρολ   Φλιν ?

- Και βέβαια : Ρομπέν των δασών, Ελαφρά ταξιαρχία, Δον Ζουάν, ο αγαπημένος ηθοποιός των παιδικών μου χρόνων.

Χαμογελάει και μου λέει : Γεννήθηκε στην Τασμανία της Αυστραλίας από απογόνους εξόριστων Άγγλων καταδικων, πήγε στο Χόλιγουντ και έγινε σταρ.

- Γιατί μου τον αναφέρετε ?

- Γιατί ο Έρολ   επειδή ξιφομαχεί, πολεμάει, καβαλάει άλογα, φλερτάρει, κερδίζει πολύ περισσότερα από  εμένα που ξέρω απ΄ έξω όλες τις ελληνικές και σεξπηρικές τραγωδίες.

- Ναι αλλά εκείνος δεν θα γίνει ποτέ σερ, ενώ εσείς γίνατε Ντέιμ !}}}

^{^{Έσκυψα, της ασπάστηκα το χέρι και χωρίσαμε. Μετά τον Έρολ Φλιν - που τον θαύμαζα στις σκοτεινές αίθουσες - είχα γνωρίσει σε απόσταση αναπνοής μια σπουδαία ηθοποιό. Μια Αυστραλή που ζήλευε ένα Αυστραλό που κέρδιζε περισσότερα από εκείνη...}}

^{^{α στείλω φωτογραφία}}

Τον παγκόσμιο θαυμασμό συγκεντρώνει τo Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τιμήθηκε με το βραβείο European Solar Prize 2017 στην κατηγορία Ηλιακής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας. Το δημιούργημα στο Φαληρικό Δέλτα επιλέχθηκε ως έργο καινοτομία με νέα δεδομένα στην αρχιτεκτονική. Οι νικητές του βραβείου επιλέγονται από την EUROSOLAR και παρεμφερείς οργανισμούς. Το βραβείο θα παραλάβει στην Βιέννη ο Διευθυντής του Τεχνικού Τμήματος του Ιδρύματος Θεόδωρος Μαραβέλιας.

Το έργο - κόστους 630 εκατομμυρίων ευρώ - είναι η μεγαλύτερη μεμονωμένη δωρεά του Ιδρύματος στην Αθήνα. Σχεδιασμένο από το διεθνούς φήμης αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano Building Workshop, περιλαμβάνει τις νέες εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, άλλα κτίρια και απέραντο Πάρκο. Παραδόθηκε στο κοινό τον περασμένο Φεβρουάριο και ελπίζουμε να αξιοποιηθεί από τους κρατικούς αρμοδίους που το παρέλαβαν.

Το Ίδρυμα θα συνεχίζει να υποστηρίζει έμπρακτα το ΚΠΙΣΝ για πέντε χρόνια, με δωρεές ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ. Οι δωρεές στηρίζουν τη διοργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων, ανοιχτές και δωρεάν για το κοιν

η Μικρασιατική αλλά και
η Μικροαστική καταστροφή
-------------------------------( σαν σήμερα η εκτέλεση των 6 )
Σαν απόψε τρεις πρώην πρωθυπουργοί, δύο πρώην υπουργοί και ένας αρχιστράτηγος περνούν τις τελευταίες ώρες της ζωής τους. Καταδικάζονται από το έκτακτο στρατοδικείο ως υπαίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής και στις 6.30 τα ξημερώματα της 15 Νοεμβρίου του 1922 εκτελούνται στου Γουδή δια τυφεκισμού.
Πρόκειται για τους Δημήτριο Γούναρη (59 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (68 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Στράτο (50 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Θεοτόκη (44 ετών, Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη), Γεώργιο Μπαλτατζή (56 ετών, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη) και Γεώργιο Χατζανέστη (59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης).

Αυτοί πλήρωσαν για την τότε Μικρασιατική καταστροφή. Άραγε υπάρχουν ένοχοι για την τωρινή ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ καταστροφή ?

Πολυδιαβασμένος ο Ωνάσης αναφερόταν και στην σημερινή ημερομηνία της εκτέλεσης των 6 - ως υπαιτίων της Μικρασιατικής καταστροφής. Και έλεγε : Το κακό με την ράτσα μας είναι ότι εμείς οι Έλληνες παριστάνουμε τους ξύπνιους και λέμε τους άλλους κουτόφραγκους και Αμερικανάκια... Κι΄ όμως δεν είμαστε παρά κουτοπόνηροι και βγάζουμε με τα ίδια μας τα χέρια τα μάτια μας.

Τους πιο σοφούς συλλογισμούς που έχω ακούσει ποτέ ήταν σε ελληνικό κέντρο της Νέας Υόρκης - πίσω τραπέζι - ανάμεσα στους δύο ανατολίτες Ωνάση, Ηλία Καζάν, τον Κώστα Γράτσο και τον Μάνο Χατζιδάκι... Κι΄ εγώ τους άκουγα, φτερουγίζοντας γύρω τους σαν πουλάκι... και να που κατάντησα ξεπουπουλιασμένος κούκος, κούκουου... κούκουου...

Δεν θυμάμαι που και πότε - ρεπορτάζ σε βουνίσιο χωριό, ώρες με τετράποδο να πας κι΄ άλλες τόσες να γυρίσεις... Οι λιγοστοί κάτοικοι, ευγνώμονες που κάποιος δημοσιογράφος τους θυμήθηκε, τον ξεπροβοδίζουν συν γυναιξί και τέκνοις...

LIBERO DORO

Στις 19 Νοεμβρίου 1988 πέθανε ξαφνικά η Χριστίνα Ωνάση στο Μπουένος Άιρες. Έχουν περάσει 29 χρόνια και ακόμη με ρωτούν - ιδιαίτερα ξένοι δημοσιογράφοι - αν δολοφονήθηκε. Το ύποπτο στην υπόθεση είναι ότι την τελευταία νύχτα της ζωής της απομάκρυναν από κοντά της την έμπιστη οικονόμο της Ελένη Σύρου, που όταν αργότερα την ρώτησα σχετικά μου είπε : Νόμισα ότι θα κοιμόταν μαζί της ο κύριος Χόρχε Τσολμεκτσόγλου τον οποίο θα παντρευόταν σε ένα μήνα.

Η Χριστίνα για να κοιμηθεί έπαιρνε κάθε βράδυ υπνωτικό χάπι, το οποίο ίσως αντικατέστησαν με θανατηφόρο. Εάν η Χριστίνα είχε παντρευτεί τον πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας Γιώργο Χόρχε Τσολμεκτσόγλου, η τρίχρονη κόρη της Αθηνά θα είχε μεγαλώσει Ελληνοορθόδοξα. Και σήμερα στον Σκορπιό δεν θα αντηχούσαν μπαλαλάικες, στην θαλαμηγό << Χριστίνα >> θα κυμάτιζε η γαλανόλευκη και το όνομα Ωνάσης θα εξακολουθούσε να κάνει υπερήφανους τους απογόνους του. Και η σημερινή εγγονή και κληρονόμος του Αθηνά Ρουσέλ δεν θα είχε ανατραφεί από τον πατέρα της με τον φόβο ότι θα την σκοτώσουν οι Έλληνες...

( Σας στέλνω κείμενο και φωτογραφίες - δική σας η επιλογή να βάλετε κάτι περισσότερο για την Χριστίνα Ωνάση )

LIBERO DORO με αγάπη από Ελλάδα σε Αυστραλία ----------------------------------- Για πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Αυστραλία ήταν την δεκαετία του 1930. Ήμουνα παιδί και μια μέρα στο εδωδιμοπωλείο Πέππα ( στο Παλαιό Φάληρο ) άκουσα να λέει ο ιδιοκτήτης του ( με κάτασπρα σαν νοσοκόμος ) εμείς στην Αυστραλία αγαπάμε την πατρίδα περισσότερο από εσάς. Απέναντι ακριβώς από το κατάστημά του ήταν το σπίτι του - δύο όροφοι με βεράντες - και με τερέν τένις όπου έπαιζαν το μπαλάκι οι δύο κόρες του με κοντό παντελονάκι και οι περαστικοί... σαν δεν ντρέπονται κοτζάμ γυναίκες να δείχνουνε τα μπούτια τους...

Μπαμπά ρώτησα, τι είναι η Αυστραλία. Μια μοντέρνα ήπειρος σαν τις θυγατέρες του Πέππα... Μια χώρα στην άλλη άκρη της γης που έχει κάτι ζωάκια, καγκουρό τα λένε, που χοροπηδάνε με το μωράκι τους σε μια σάρκινη σακούλα μπροστά τους... κι΄ όχι σαν τα δικά μας φασκιωμένα...

Αυτές ήταν οι πρώτες γνώσεις μου περί Αυστραλίας. Τώρα οι εκεί ομογενείς θα με διαβάζουν στην εφημερίδα τους και θα μαθαίνουν - από πρώτο χέρι - περί σπουδαίων προσωπικοτήτων και σταρ που γνώρισα και έζησα σε απόσταση αναπνοής. Θα πουν κάποιοι... μα τι μας ενδιαφέρει το παρελθόν... Και θα πω κι΄ εγώ, σας ενδιαφέρει αφού βγάζετε εφημερίδα στα ελληνικά και διατηρείτε τη γλώσσα μας από πάππου προς πάππου... Δυστυχώς δεν γίνεται το ίδιο στην Ελλάδα όπου η νέα γενιά γράφει το λοιπόν λπν... Και να που μου δίνεται η ευκαιρία να μη γράφω λέξεις εν συντομία, αλλά όπως μου τις δίδαξαν οι γονείς μου και οι δάσκαλοί μου τότε που μεγάλωνα με πηγαδίσιο νερό και λάμπα πετρελαίου...

Στο πρώτο μου λοιπόν ( κι΄ όχι λπν ) κείμενο, σας φιλώ από απόσταση θαλασσών και ωκεανών... Και ξεκινάω με το παιδικό μου σκίτσο, βαρκάκι με πανί κι΄ όχι αραγμένο σαπιοκάραβο 92 χρινών... Γιατί και μόνο με τη σκέψη ότι θα με διαβάζετε στην μακρινή Αυστραλία νιώθω 29 !

Δημήτρης Λιμπερόπουλος

LIBERO DORO σήμερα οι δύο Αριστοτέληδες !

Όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη ( 1966-1968 ) είχα την τύχη να κάνω παρέα κάποιες φορές με τρεις σοφούς, τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι, τον μαικήνα Αριστοτέλη Ωνάση και τον σκηνοθέτη Ηλία Καζάν. Μια νύχτα, σε ένα πίσω μισοσκότεινο τραπέζι ελληνικού κέντρου, άκουσα τον Μάνο να λέει :

- Η Ελλάδα έχει βγάλει τον αρχαίο Αριστοτέλη που ασχολήθηκε με επιστήμες, λογική, φιλοσοφία, ηθική, φυσική, μεταφυσική, ποίηση, ρητορική θέατρο, μουσική... Και τον σύγχρονο που ασχολήθηκε με επιχειρήσεις στην γη, την θάλασσα και τον ουρανό, με λιμουζίνες, τάνκερ και αεροπλάνα... Χαμογελούσε ο Ηλίας : Ο αρχαίος, στην μετέπειτα μυθική εποχή του Χρυσού αιώνα, εισήλθε στην θρυλική Ακαδημία του Πλάτωνα και ο νυν πρωτοστάτησε στην δόξα των Χρυσών Ελλήνων.

- Αφήστε τα αυτά, έλεγε ο Σμυρνιός και έπινε γουλιές ουίσκι με τον άλλο ανατολίτη, ενώ ο συνθέτης κι΄ εγώ ρουφούσαμε την κοκακόλα μας. Βρίσκω σημειώσεις μου για εκείνες τις συζητήσεις στις οποίες συμμετείχε μερικές φορές και ο Κώστας Γράτσος, φίλος και συνεργάτης του Ωνάση από την εποχή που καμάκωναν φάλαινες στη θάλασσα του Περού.

Αυτά για τους Χρυσούς Έλληνες, από το σήμερα των τενεκεδένιων που ζω στην Αθήνα. Θα τα ξαναπούμε.

Δημήτρης Λιμπερόπουλος

απρόσμενα γεράματα
-----------------------------
Το γήρας είναι σαν μια φόρμουλα 1 που της εξαντλούνται τα καύσιμα και ο οδηγός της το καταλαβαίνει ξαφνικά... την οδηγεί στα πιτ αλλά δεν βρίσκει κανένα να τροφοδοτήσει το τεπόζιτό του... Και τότε αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται εκτός αγώνα... Και τα άλλα τρεχούμενα περνάνε μπροστά του σβν... σβν... κι΄ αυτός ανήμπορος από εκεί που συμμετείχε στον αγώνα γίνεται θεατής...

Απρόσμενα λοιπόν τα γεράματα, να θέλεις να μπεις στη κουζίνα και να σου λένε, μη πιάνεις πιάτο να βάλεις κάτι, θα σου πέσει και θα σπάσει... Μη βγεις στη βεράντα, έβρεξε, θα γλιστρίσεις... Απαγορεύονται τα γλυκίσματα, ο καφές, το τσιγάρο, να πιπίλησε αυτή τη καραμελίτσα να περάσει η ώρα σου... Δεν έχεις πιά όρεξη για θεάματα, για γήπεδα. κάθεσαι συνέχεια... Σήκω να περπατήσεις - θα σκουριάσεις συμβουλεύει ο γιατρός...