 Στο πρόσφατο facebook Dimitris Liberopoulos θα βρεις το οδοιπορικό του ρεπόρτερ που καμιά διασημότητα δεν του έκλεισε τη πόρτα... Προσωπικότητες, πρόσωπα και προσωπεία, πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές, βασιλιάδες, πρίγκιπες, σταρ, κροίσοι, ταλαντούχοι και τσαρλατάνοι του 20ού αιώνα... Όλοι σε απόσταση αναπνοής... 
Έλα και συ γιά να μιλήσουμε, να πεις τη γνώμη σου. |
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης για τα κουσούρια των Ελλήνων
Παραμονές Χριστογέννων έρχεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης με κείμενα που θυμίζουν όχι μόνο την γραφίδα του και τύπους της εποχής του, αλλά και σημερινούς πολιτικούς και άλλα γνωστά πρόσωπα αναλλοίωτα στο χρόνο από τα κουσούρια της φυλής μας...
| 
| 
|
«Ω! ας ήμουν ακόμη βοσκός εις τα όρη...» (παρά να είμαι απλός βουλευτής...) | «"Η ταλαίπωρος μικρή μου κατσίκα (ΠΑΣΟΚ) την οποίαν είχα λησμονήσει προς χάριν της (Ελλάδα του μνημονίου) πράγματι "εσχοινιάσθη" και επνίγη...» | «Το κουκούλωμα...» «Διαπόντιος νεκρός, χωρίς ποτέ να γίνη υποβρύχιος;» |
| 
| 
|
«...έπρεπε να της αγοράσουν σύζυγον... ένα πολιτευόμενον με μέλλον. Εις τι θα εχρησίμευεν η προιξ, εάν δεν θα είχεν ο άνθρωπος να βαπτίζη όλα τα χωριατόπουλα, και να στεφανώνη όλα τα ανδρόγυνα;» | «...ανάγκη πάσα να την εμβάσουν εις τον κόσμον δια της μεγάλης θύρας. Της επήραν δασκάλαν στο πιάνο, στα γαλλικά. Κάτι έμαθεν η κόρη να τραγουδίζη και να βομβή, ακόμα και τον ‘Χορ-χορ-αγάν’...» | «Την έβλεπε (την Εξουσία)κάθε πρωί να γνέφει στο απέναντι παράθυρο, να χαμογελά μ΄αστραπές στα μάτια και στα δόντια...» |
Σαντάμ- Μπιν Λάντεν- Καντάφι 
Η πλανηταρχία που ελέγχει και επιβλέπει όλα τα πολιτικοκοινωνικά συστήματα και το πλούτο της οικουμένης, τους εξέθρεψε και μετά τους κατακρεούργησε...
Τα <<εξπρές του μεσονυχτίου>> με τη <<μηχανή του χρόνου>> σας φέρνουν την εποχή του μνημονίου μνήμες από τα παλιά... | 
|
| Μπλόγκερ είμαι και κλειδούχος και φέρνω όποιο τρένο γουστάρω... |
 |  |
το ΕΞΠΡΕΣ με ΣΚΕΥΟΦΟΡΟ γέρος μηχανοδηγός νομίζει ότι το σαράβαλο του είναι ταχεία αμαξοστοιχία... | ORIENT EXPRES πάντοτε το σεμπλόν που ερχόταν από την Ανατολή ήταν τυλιγμένο με φαντασιώσεις και ενέπνευσε συγγραφείς |
| 
|
ΤΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ αφού σέρνω καράβι, μπορώ να σταματήσω και τρένο | ο ΚΩΛΟΣΟΥΡΤΗΣ ταξιδεύει και στα δύο ημισφαίρια... |
|
Αφήστε το κόσμο να ονειρεύεται...
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 υπήρχε ένας Σαουδάραβας βασιλιάς, ονόματι Ίμπν Σαούντ, που είχε εγκατασταθεί σε πολυτελές ξενοδοχείο στο Καβούρι της Βούλας, μετά συμβουλή του Αυστριακού γιατρού του, γιατί ήταν η μοναδική παραθαλάσσια περιοχή στο κόσμο με μηδέν υγρασία... Όλοι οι όροφοι είχαν καταληφθεί από τις γυναίκες, τα παιδιά, τα εγγόνια του, το προσωπικό και τους φρουρούς, με τις Κάντιλακ, τις Μερσεντές, τις Μαζεράτι και τις Πόρσε να βρίσκονται κάθε νύχτα έξω από τα κοσμικά κέντρα της πόλης, όπου οι πρίγκιπες σκορπούσαν πετροδόλαρα...
Ο πιό γλετζές ήταν ο πρίγκιπας Μάτζιτ Μπεν Σαούντ, νεαρός, όμορφος και ντελικάτος, που διατηρούσε στο "Χίλτον" Αθηνών και τη βασιλική σουίτα, στην οποία έμειναν διαδοχικά κάποιους μήνες, δύο από τις ωραιότερες νεοεμφανιζόμενες ηθοποιούς του σινεμά της αθωότητας, που αμάρτησαν όμως για τα πανάκριβα δώρα του πρίγκιπα... Και οι δυο φορτώθηκαν διαμαντικό, απόκτησαν αυτοκίνητο και άρχισαν να νιώθουν σαν πριγκίπισσες... Στη μία μάλιστα ο Μάτζιτ της έκλεισε πολυτελή μόνιμη σουίτα σε ξενοδοχείο 7 αστέρων στο Παρίσι, όπου πηγαινοερχόντουσαν για ψώνια...
Κάποιες από τις ωραιότερες ξελογιάστρες ηθοποιούς εκείνης της εποχής
Ο νεαρός πρίγκιπας, που έμεινε τέσσερα χρόνια στην Αθήνα, έφυγε από την Ελλάδα με βαρειά καρδιά γιατί έχανε το γλέντι της, τον Παναθηναικό, όχι όμως και τις γυναίκες της, γιατί στη Τζέντα όπου εγκαταστάθηκε -αν και είχε επίσημη σύζυγο- του έφερναν όσα ουρί γούσταρε... Αποτέλεσμα της άσωτης ζωής του ήταν να πεθάνει από φυματίωση... Λένε πως τελευταία του επιθυμία, προς τον αγαπημένο του εγγονό, ήταν να ταξιδέψει στην Αθήνα, να καθίσει πρώτο τραπέζι πίστα στη "Νεράιδα", να σκορπίσει γαρδένιες και πέρλες στη Μαρινέλα, στο Πάριο, στο Βοσκόπουλο και να δει έναν αγώνα του Παναθηναικού...
Η "μηχανή του χρόνου" έφερε με το "εξπρές του μεσονυχτίου" το παλιό φίλο μας πρίγκιπα Μάτζιτ Μπεν Σαούντ και τον ρωτήσαμε τι θυμάται από εκείνα τα χρόνια της διαμονής του στην Αθήνα και εκείνος -σαν γνήσιος ανατολίτης φιλόσοφος- είπε:
- Πρώτα θέλω να σας πω, κάτω τα χέρια από τον Τσάκα... Αφήστε το κόσμο σε μιά τόσο άσχημη εποχή, να ονειρεύεται...
Και συνέχισε:
- Θυμάμαι τα γλέντια της, τις όμορφές της, τα καλλιστεία του 1965 που ήμουνα καλεσμένος... Σήμερα ο μεσολαβητής για την αγορά του Παναθηναικού μου θυμίζει την εποχή που είχα δώσει κι΄εγώ συνέντευξη στον δαιμόνιο ρεπόρτερ Απόστολο Βραχιολίδη...
Μποστ...
Ίμπν Σαούντ και Ωνάσης, βασιλιάς του πετρελαίου ο ένας, βασιλιάς των πετρελαιοφόρων ο άλλος...
[selida]
20 Αυγούστου 2011
Πέρα από τις φοβερές δυσκολίες και τις αντιξοότητες (κυρίως για τη χώρα μας) η ζωή συνεχίζεται και χρειάζεται φαντασία ακόμα και στο ρεπορτάζ... για να ξαλεγράρουμε... |
Ώρα ν΄ασχοληθεί ο Σπίλμπεργκ με τους σύγχρονους Ελληνες!
Απόψε το «εξπρές του μεσονυχτίου» φέρνει τον σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον ηθοποιό Τομ Χανκς και τον ομογενή σεναριογράφο Τζορτζ Πελεκάνο (φωτο) που επεξεργάζονται τη πρώτη σκηνή της ταινίας που αφορά όχι μόνο τη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα αλλά και τις παγκόσμιες συνθήκες τοκογλυφίας που οδηγούν στον όλεθρο την ανθρωπότητα...
Μέσω της "μηχανής του χρόνου", οι φοιτητές του κολεγίου Άμχερστ της Μασαχουσέτης, Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς.
Κάτω αριστερά Γιώργος, πάνω δεξιά Αντώνης
Φοιτητικά χρόνια, έπαιζαν μουσικά όργανα σε ερασιτεχνικό γκρουπ, μετά έγιναν όργανα της πολιτικής...
Στα 25 βουλευτής, ο Ευάγγελος Αβέρωφ τον συμβουλεύει να μην απομακρυνθεί ποτέ από το κοπάδι, γιατί θα τον φάνε οι λύκοι... Απομακρύνθηκε όμως με συμβουλή του Οδυσσέα Ελύτη που βάφτισε το κόμμα του Πολιτική Άνοιξη...
Μπαμπά πέρασα τη χρονιά... Ρε αχάριστε, ξέχασες που αντέγραφες από τη κόλλα μου; Αιώνια αλληλοεκτίμηση και αγάπη...
Σαμαράς Σπίλμπεργκ Μητσιάς Χανκς
Απίστευτη ομοιότητα: Θα μπορούσε να λέει ο Μητσιάς: Μίστερ Σπίλμπεργκ με βάζετε να πω ένα τραγούδι στη ταινία σας; Και να σιγοντάρει ο Χανκς: Στίβεν, τον έχω ακούσει, είναι πολύ καλός...
Η τεχνολογία στέρησε το συναίσθημα...
Η κάθε κυβέρνησή -ακόμη και των ΗΠΑ- λέει πως κάνει ό,τι είναι δυνατόν για «να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών μειώνοντας σημαντικά το έλλειμμα της χώρας, είτε μέσω της μείωσης των δαπανών είτε μέσω της αύξησης των εσόδων από φόρους»...
Άρες μάρες κουκουνάρες λέω εγώ, που ξέρω ότι από τότε που ο ζευγάς και ο σκαφτιάς έπαψε να έρχεται σε επαφή με το χώμα και οργώνει και σκάβει πατώντας κουμπιά καθιστός στο τρακτέρ, κάτι άλλαξε και κάτι δεν πάει καλά στην οικουμένη... Όλοι αφήσανε τη γη για να γίνουνε τεχνοκράτες και ασκούν τη δουλειά τους με βάση τη μελέτη οικονομικών μηχανισμών που δεν λαμβάνουν υπόψη τον ανθρώπινο παράγοντα...
Θα μου πεις, καλά άνθρωπέ μου, θέλεις να ζεις ακόμη στην εποχή που ο κοσμάκης αλέτριζε, έσκαβε και πότιζε τη γή χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας, χρησιμοποιόντας αποκλειστικά τα χέρια του που βγάζανε ρόζους; Τότε που έραβε τα ρούχα του, μαντάριζε τις κάλτσες του και σόλιαζε τα παπούτσια του κι΄άκουγε στη γειτονιά να ντελαλίζει ο γανωτής και ο παπλωματάς; Ξέρω κι΄εγώ... ο παππούς και η γιαγιά λένε, πως τότε οι άνθρωποι ήσαν ο ένας πιό κοντά στον άλλο, ενώ τώρα ο καθένας θέλει τη δικιά του κάμαρα και τηλεόραση, το δικό του κινητό, το δικό του βιβλιάριο στη τράπεζα...
Ημέρες Πομπηίας, νύχτες Τιτανικού...
Τη δεκαετία του 1920 ο Νέος Κόσμος, που είχε ανακαλύψει ο Κολόμβος και είχε γίνει η γη της επαγγελίας για εκατομμύρια μετανάστες, ζούσε το "αμερικάνικο όνειρο" διασκεδάζοντας και πλουτίζοντας μέσω του χρηματιστηρίου, στο οποίο είχαν εμπιστευθεί τα κέρδη και τις οικονομίες τους εκατομμύρια πολίτες... Και το 1929, ημέρα τρόμου των κατοίκων της Πομπηίας με την έκρηξη του Βεζουβίου και νύχτα πανικού των επιβατών του Τιτανικού με την πρόσκρουση στο παγόβουνο...
Η απληστία για πλούτο φέρνει φτώχεια
Το κραχ του 1929 της Αμερικής και η παγκόσμια κατάρρευση σήμερα
Άραγε, τί είναι η σημερινή Ελλάδα και όπως φαίνεται η Αμερική και άλλες χώρες; Πομπηία με τους πρώτους κραδασμούς του Βεζουβίου ή Τιτανικός με το πρόσω ολοταχώς προς το παγόβουνο;
Αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ο αλόγιστος κομματισμός, η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, η συναλλαγή της μίζας και της ρεμούλας, η πατροπαράδοτη γραφειοκρατία, η ανευθυνότητα των κρατούντων και η τραπεζική τοκογλυφία (αυτή είναι παγκόσμια) η χώρα θα μπορούσε να αντέξει στο μεγάλο τσουνάμι που έρχεται και την απειλεί στην εκ θεμελίων κατάρρευση... Το λένε ξένοι οικονομολόγοι και ειδικοί, που διευκρινίζουν όμως ότι: Αν στη σημερινή Ελλάδα είχαν φυλακιστεί οι διεφθαρμένοι υπουργοί, οι διαπλεκόμενοι συνεργάτες τους και χορηγοί τους, οι κερδοσκόποι και είχαν απολυθεί οι διορισμένοι κοπρίτες, ήταν πλέον αργά να σωθεί η χώρα από τη πτώχευση... Μιά πτώχευση που συγκλονίζει την ανθρωπότητα και οφείλεται κυρίως στο κερδοσκοπικό τραπεζικό-χρηματιστηριακό σύστημα, το ίδιο κι΄απαράλλαχτο που είχε οδηγήσει στο οικονομικό κραχ του 1929 την Αμερική...
Ο υπερβολικός πλούτος είναι απληστία και οδηγεί στη κόλαση... Το επίμονο όμως κυνηγητό του ρεπόρτερ τον πάει στο παράδεισο
ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ 
| ΣΠΥΡΟΣ ΣΚΟΥΡΑΣ 
|
Βουλιαγμένη 1959 Ανηφορίζοντας, εγώ ρωτάω και ο Νιάρχος απαντάει... Ο Ωνάσης μου είχε πει ότι ο Νιάρχος ήταν διχασμένη προσωπικότητα ιδιοφυίας και άκρατης έπαρσης και όταν συγκέντρωνα στοιχεία για το βιβλίο που έγραψα γι΄αυτόν, το διαπίστωσα. Το έφερε βαρέως που η πανέμορφη Τίνα Λιβανού είχε διαλέξει τον Ωνάση το 1947, παντρεύτηκε την αδελφή της Ευγενία, που πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κι΄αργότερα παντρεύτηκε την Τίνα εκπληρώνοντας το όνειρο της ζωής του... | Αεροδρόμιο Ελληνικού 1962 Αν είχα μείνει στην Ηλεία, όπου έβοσκα πρόβατα, ίσως να είχα αποκτήσει μιά στάνη... Στην Αμερική όμως έγινα τσέλιγκας στις γίδες και στα κριάρια του Χόλιγουντ... |
ΝΕΛΣΟΝ ΡΟΚΦΕΛΕΡ 
| ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ 
|
Πορτ Τζέφερσον του Λονγκ Άιλαντ 1966 Καμαρώνω σαν γύφτικο σκεπάρνι δίπλα στον εγγονό του πλουσιότερου ανθρώπου όλων των εποχών... | Γλυφάδα 1959 Δεν πα να πει ότι επειδή απόχτησα λεφτά, έγινα πιό ψηλός από όσο είμαι... Ανεβασμένος στο πεζούλι είμαι και δείχνω ψηλότερος, κατάλαβες; |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
[selida]
Χούβερ εναντίον Ωνάση  Ο Χούβερ, ο πανίσχυρος και σατανικός αρχηγός του FBI είναι γνωστό ότι δεν συγκέντρωνε μέσω των πρακτόρων του μόνο επιβαρυντικές πληροφορίες για  πολιτικά και λοιπά δημόσια πρόσωπα αλλά πλούτιζε τους φακέλους του και με λεπτομέρειες της ιδιωτικής τους ζωής... Ένα απο τα πρόσωπα που βρέθηκαν στη σκόπευση του στόχαστρου του Χούβερ ήταν και ο Αριστοτέλης Ωνάσης, τον οποίο θεωρούσε πεχλιβάνη όπως τον Τζιμ Λόντο που νικούσε σε σικέ αγώνες τερατόμορφους γίγαντες... Κι΄όμως ο "Έλληνας πειρατής" -όπως τον αποκαλούσε- έγινε κυρίαρχος των ωκεανών χωρίς παρανομίες και όταν κέρδισε κατά κράτος τον σχιζοφρενή αρχηγό του FBI του παράγγειλε ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους, κάτι που δεν διέθετε ο Χούβερ...  
Γιά περισσότερα ΚΛΙΚ ΕΔΩ... (από τα αρχεία του FBI) |
| ΣΠΥΡΟΣ ΣΚΟΥΡΑΣ ο τσέλιγκας του Χόλιγουντ Αν είχα μείνει στην Ελλάδα το πολύ από τσοπανόπουλο να είχα αποκτήσει μιά στάνη πρόβατα... Πήγα όμως στην Αμερική και έγινα τσέλιγκας στις γίδες και στα κριάρια του Χόλιγουντ...
Έφτασε το 1910 στην Αμερική και πουλούσε με τα δυο αδέρφια του ποπ κορν και αναψυκτικά σε αίθουσα βωβού σινεμά στο Σεν Λιούις. Απόκτησαν 600 αίθουσες κινηματογράφου και ο Σπύρος έγινε μεγιστάνας του Χόλιγουντ, επιστήθιος φίλος του Αιζενχάουερ και του Νίξον και κολέγας του Νικήτα Χρουστσόφ, που τον επισκεπτόταν με ουίσκι και πούρα στη ντάτσα του έξω από τη Μόσχα, όταν το καθεστώς τον είχε σε απομόνωση... Θα ρωτήσει κάποιος, φίλε, εκθιάζεις το πλούτο; Όχι, τον εκθέτω… Το συναρπαστικό οδοιπορικό Σκούρα έχει κι άλλα πολλά, όπως το κακό συναπάντημά του με την Ελίζαμπεθ Τέηλορ-Κλεοπάτρα, τη σχέση του με την Μέριλιν Μονρόε και την Τερέζα Στράτας, τη προσπάθειά του να κάνει πρόεδρο της Αμερικής τον Σπύρο Άγκνιου-Αναγνωστόπουλο, ακόμα και την απόπειρά του (με την δημιουργία του Ιδρύματος Διαγόρας-Κουμπερτέν) να επιστρέψουν οι Ολυμπιακοί αγώνες για μόνιμη διεξαγωγή στη κοιτίδα τους.
 Αν σκηνοθετούσε τη ζωή του ο Ηλίας Καζάν, θα τον παρουσίαζε ως παμπόνηρο Έλληνα μετανάστη που μεταλλάχτηκε σε σκληροτράχηλο μπίζνεσμαν που τα΄ βαλε και κατανίκησε Οβριούς και μαφιόζους μπόσηδες του Χόλιγουντ. Αν αναλάμβανε το σενάριο ο Κώστας Γαβράς, θα τον βιογραφούσε ως προστάτη πολιτικών και ιερωμένων - και προς ίδιον όφελος... Εγώ θα πω: Ο Σπύρος Σκούρας ήταν το τσοπανόπουλο που έγινε μπροστοκρίαρο και κατασπάραξε τους λύκους αλλά και μαρκάλισε τις προβατίνες του Χόλιγουντ! Για είκοσι χρόνια υπήρξε το μεγάλο αφεντικό της 20th CENTURY FOX. Ξεκίνησε με τα αδέρφια του να πουλάει ποπ κόρν σε μιά αίθουσα του βωβού κινηματογράφου στο Σεν Λούις και συνέχισε να "πουλάει" τους συνεταίρους του στο Χόλιγουντ...
|
ΚΛΙΚ ΕΔΩ για περισσότερα
 | 
| 
|
Ο "Πολίτης Κέην" η ανατομία του πλούτου και της έπαρσης | Ροκφέλερ, ο γενάρχης της απληστίας | Χάουαρντ Χιούζ. πέθανε τρελός |
| 
| 
|
Μπάρμπαρα Χάτον, 7 σύζυγοι, όλοι για τα λεφτά της | Νιάρχος παρορμητικός, θόλωνε το μυαλό του... | Ευγενία Λιβανού-Νιάρχου, φριχτός θάνατος... |
| 
|  |
Ωνάσης, φριχτό τέλος... | Σκούρας, από τσοπάνης τσέλιγκας... | Μέντροχ, γκρέμισε το βάθρο του... |
Κάθε μεσάνυχτα, έρχεται σαν βρυκόλακας, μιά ιστορία...
επισκέπτη ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να μάθεις για το φριχτό θάνατο της Ευγενίας Λιβανού-Νιάρχου κόρης και συζύγου μεγιστάνων...
από τον "πολίτη Κέην" ως τον πολίτη Μέρντοχ
Ο μέγας πλούτος είναι αμαρτία, είχε πει η κόρη του Σταύρου Λιβανού Ευγενία Νιάρχου που τελικά βρήκε τραγικό θάνατο στη Σπετσοπούλα... Και ο Ωνάσης μόλις έχασε το γιό του είπε, με καταράστηκε ο Θεός γιατί πλούτισα περισσότερο από όσο έπρεπε... Και ο Χάουαρντ Χιούζ πριν τρελαθεί είχε πει, άρχισα και υποφέρω από τον υπερβολικό πλούτο... Αλλά και η Κάλλας έλεγε για τους τραγικούς θανάτους των "χρυσών Ελλήνων", ότι ο πλούτος τους πλημμύρισε ως τον λαιμό και τους έπνιξε... Πριν 70 χρόνια ο Όρσον Ουέλες δημιουργούσε τη ταινία "Πολίτης Κέην" μιά ιστορία ζωής του Ταρλς Φόστερ Κέην, αλαζόνα, άπληστου και αδίστακτου μεγιστάνα των ΜΜΕ, που διψούσε για εξουσία και μεγαλείο, όπως ακριβώς στις ημέρες μας ο Κιθ Ρούπερτ Μέρντοχ.
|
Εν μέσω εθνικού σκότους χαραμάδα ελπίδας φωτός (η αντοχή των σκληροτράχηλων) 
Εν μέσω πάνδημου σκότους και εθνικής κατήφειας έλαβα ένα βιβλίο που μου άνοιξε μιά χαραμάδα ελπίδας, ότι υπάρχει κάποια εστία για φως σ΄αυτό τον έρημο τόπο του μνημονίου... Πρόκειται για την "Αρκαδία" του καθηγητή Σοφοκλή Δημητρακόπουλου με πρόλογο του Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου που εξιστορεί την δημιουργικότητα, την φιλοπατρία και την αντοχή σε δύσκολες ώρες των κατοίκων της μικρής αυτής κόχης, από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας... Όχι πως η υπόλοιπη Ελλάδα δεν ανέδειξε σπουδαίους άντρες, αγωνιστές και πατριώτες, αλλά και η Αρκαδία έχει τη προσφορά της στις δύσκολες ώρες -πολύ χειρότερες από τις σημερινές- που πέρασε ο Ελληνισμός... Και τέτοιες ώρες -διαβάζουμε στο πρόλογο- "πρέπει να προβάλλουμε ότι ιερό, εθνικό και κοινωνικά ωφέλιμο έπραξαν οι πατέρες μας"...     
Κολοκοτρώνης Παπαρηγόπουλος Παπαναστασίου Αγγελόπουλος Γαβράς Αρκάδες τη καταγωγή
|
