ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο  πατέρας  μου  δεν  ήθελε  να  γίνω  δημοσιογράφος -  το  θεωρούσε  ρέμπελο  επάγγελμα.  Όταν  βρισκόμουνα  στο  εξωτερικό,  όπως  σε  αυτήν  εδώ  την  φωτογραφία   στην   Ιταλία  με  τον  φίλο  μου  Γιώργο  Μαυράκη,  δεν  του  την  έδειχνα... Του  έστελνα  κάρτα  από  αρχαιολογικούς  χώρους,  όπως    την  Πομπηία  και   χαιρότανε  γιατί  όνειρό  του  ήτανε  να   σπουδάσω  αρχαιολόγος.     

<< Αν  εξαιρέσουμε  την  πνευματική  διαφορετικότητα  -  λόγω  ανατροφής,  περιβάλλοντος,   παιδείας  -  όλοι  οι  άνθρωποι έχουμε  τις  ίδιες  αισθήσεις. Την  γεύση και  την  όσφρηση,  την  όραση  και  την  ακοή  και  τέλος  την  αφή, αυτό   που  μας  κάνει  να  νιώθει  ο  ένας  τον  άλλο  εξ  επαφής... Οσμιζόμαστε  λοιπόν  ευχάριστες  ή  δυσάρεστες  μυρωδιές,  βλέπουμε  και  ακούμε  ότι  υπάρχει  γύρω   και  πιο  μακριά  μας  και   αγγίζουμε   ότι  μας  αρέσει,  χαιδεύουμε   και  φιλάμε  ότι  αγαπάμε,   παλαβώνουμε   με  ότι  ερωτευόμαστε >>... Αυτά  μου  υπαγορεύει  ο  θείος  Μίμης  κι΄ εγώ  το  ανιψούδι  του  Αναστάσης  τα  χτυπάω  στο  πληκτρολόγιο,  που  μου  το  παρέδωσε...  γιατί  λέει...  εκείνος  αδύναμος  και  ανήμπορος  δεν  μπορεί  να  κάθεται  μπροστά  σε  μιά  τόσο  όμορφη  οθονίτσα,  τη  Νίτσα... Και  με  συμβουλεύει  να  συγκεντρωθώ  γιατί  θα  μου  μιλήσει  και  περί  καρδιάς  και  ψυχής  και  μυαλού  -  << ναι  Αναστάση  κάνε  μια  στάση  κι΄ άφησε  την  αυτάρεσκή  σου  τάση  να  περάσει >>...  Ο  θείος  Μίμης  απ΄ ότι  καταλαβαίνω  ζηλεύει  τους  κοιλιακούς  μου  που  τους  καμαρώνω  στο  καθρέφτη,  όπως  εσείς  τις  αναρτήσεις  σας  στο  προφίλ  σας...  Δεν  ξέρω  μόνιμα  ή  προς  το  παρόν  θα  με  ανεχθείτε  με  τη  Νίτσα  να  με  καμαρώνει  και  τον  θείο  Μίμη  να  με  ζηλεύει...  ΟΥΑΟΥΟΥΟΥΟΥ ! ! !  

------------------------------ 

21-2-2018

64 χρόνια πριν !
---------------------- ( η διαφορά σπρίντερ από μαραθωνοδρόμο )
Πριν λίγο ( 3 τη νύχτα ) ακροατής από το Τίλμπουργκ της Ολλανδίας τηλεφώνησε στην ραδιοφωνική εκπομπή του Σωτήρη Γεωργίου... και με γύρισε πίσω στο 1954 στους παγκόσμιους αγώνες στίβου στρατιωτικών ομάδων... Στη φωτογραφία είμαι στη πρώτη σειρά ( πέμπτος από τα δεξιά ) Θεέ μου 64 χρόνια πριν !
Συνεχίζοντας να ακούω την εκπομπή κατάλαβα ακό...μη περισσότερο την διαφορά ακροατή που συμμετέχει τηλεφωνικά σ΄ αυτήν, από εκείνη του αναγνώστη ενός βιβλίου. Ο πρώτος είναι αθλητής ταχύτητας 100 μέτρων, που με μία ανάσα από την εκκίνηση ως το νήμα, δεν προλαβαίνει να σκεφτεί τίποτα.... Ο δεύτερος είναι ο δρομέας αντοχής που γυροφέρνοντας στο στίβο έχει όλο τον καιρό να σκέφτεται.... Πόσο ένας μαραθωνοδρόμος που στα 42 χιλιόμετρα μπορεί όχι μόνο να σκέφτεται αλλά και να φιλοσοφεί...
Και η δημοσιογραφία.... Άλλο του ραδιοφώνου που κουβεντιάζεις και με ημιμαθείς και ξερόλες και άλλο ο γραπτός λόγος που μπαίνει η σκέψη σου σε τάξη...

-----------------------------

======================

<< Εκτη  αίσθηση >>,  << Νοητή  νοημοσύνη >>,  δύο  από  τις  ταινίες  του  ως παιδί  θαύμα,  που  προτάθηκε  και  για  Όσκαρ.  Στα  30  του  τώρα  περνάει  απαρατήρητος   ή  μάλλον  ως  ευτραφής  σε  ταινίες   που  συμμετέχει.  Ο  Σπίλμπεργκ  πίστευε  ότι  αυτό  το  ωραίο  αγόρι  θα  είχε  μέλλον  ενός  Μπράντο,  αλλά  ούτε  ψήλωσε  όσο  έπρεπε,  πήρε  και  κιλά.  Και  από  εκεί  που  ως  παιδί  θαύμα  τον  κυνηγούσαν  τα  ΜΜΕ,  τώρα  που  και  που  ασχολούνται  με  το  πάχος  του...

Το  κείμενο  με  τη  φωτό  είναι  το  2001.      

=========

προστέθηκε στις: Τετάρτη 21.02.2018