.  » αρχική σελίδα

 :: Επιλέξτε θέμα προς προβολή ::



30.000 ημέρες !










άλλα  τα  πόδια  του  λαγού
κι΄ άλλα  στη  κουκουβάγια
για  δες  πως  καταντήσαμε
  τρώμε  μονάχα  αποφάγια...


Ακόμη  μιά  Κυριακή 
 χωρίς  τη  μαγεία  των  παιδικών  μου  χρόνων... ούτε  καν  των  μετέπειτα  της  επαγγελματικής  μου   δραστηριότητας,  που    βρισκόμουνα  σε  απίσσταση  αναπνοής  με  προσωπικότητες  και  πανέμορφες  γυναίκες,  με   διάσημους,  ζάπλουτους,  ταλαντούχους... αλλά  και  με  απλούς  ανθρώπους.   Ξύπνησα  και  βρίσκω  στο  προφίλ  μου  σχόλιο  της  Κορίνας  Τσοπέη - Φιλντς  ότι  έφαγε  με  την  Τζόαν  Κόλλινς,  που  στη  χθεσινή   φωτογραφική  ανάρτηση   μου    κρατούσε    κάποτε  σφιχτά  το  χέρι  μου... Αλλά  και  σε  μιά  άλλη   φωτο   - πριν  μισό  αιώνα -   κρατάω  εγώ  το  χέρι  της   Κορίνας...  
  Χθες  λοιπόν    παρεούλα  δυό   ώριμες  κυρίες,  που  υπήρξαν  η  μία  σταρ  της  τηλεόρασης  και  η  άλλη  Μις  Υφήλιος...  Πριν  μισό  αιώνα  ενας  δραστήριος  ρεπόρτερ   στο   ίδιο  τραπέζι  μαζί  τους,  αναρωτιέται  πως  περάσανε  τα  χρόνια...  Εκείνες  με  συζύγους,  παιδιά,  εγγόνια,  εκείνος   κατάμονος  τις  νύχτες... 
Αυτή  είναι  η  ζωή  και  πως  να  την  αλλάξεις... Κάποιος  έλεγε  ότι  ζούμε  σε  ένα  απέραντο  φρενοκομείο,  πόσο  τώρα...  με  ένα   αλόγιστο  πρωθυπουργό   γαντζωμένο   στη  καρέκλα  της  εξουσίας...  έναν  πολυλογά   σκηνοθέτη  να  εμπορεύεται   σε  ταινία  τον  Καζαντζάκη...  κι΄ ένα  ξεχασμένο  ρεπόρτερ  να  προσπαθεί  με  φωτογραφίες  να  τον  θυμηθούν...
Καλή   Κυριακή,  αλλά  μακριά  από  το  φατσομπούκι,  υπάρχει   θάλασσα,  βουνό,  να  τα  απολαύσετε...  Και  ευτυχισμένη  η  οικογένεια  που  θα  βρίσκονται  στο   Κυριακάτικο  τραπέζι  παππούς, γιαγιά,  πατέρας,  μάνα  και  εγγόνια...   
Σίγουρα  κανείς  δεν  θα  ακολουήσειι  τη  συμβουλή  μου  -  πρώτος  εγώ...
.....................................................................................
Το  σχόλιο της  Κορίνας  από  το  Λος  Άντζελες,  δέστε  το  πριν    4   αναρτήσεις :

    I had dinner with her last night. She is an amazing woman.She is working in a new TV show !!!!
      Έφαγα μαζί της χθες βράδυ. Είναι καταπληκτική γυναίκα. Δουλεύει σε μια νέα τηλεοπτική εκπομπή!!!!
   
          
=========================
Δύο  ακόμα  φωτογραφίες  από  εκείνο  το  περιστατικό  με  την  Τζόαν  Κόλλινς  (  την  κακιά  του  σίριαλ  << Δυναστεία  >> )  που  έδειξε  εκείνη  τη  βραδιά  τόσο  καλή  μαζί  μου...  Της  είχαν  πεί   ότι  πλησίαζα  με  μεγάλη  ευκολία  διασημότητες,  που  άλλοι  ρεπόρτερς  δεν   τα  κατάφερναν... και  ήθελε  να  μάθει   λεπτομέρειες... Αλλά  καθώς  μιλούσαμε  (  διασκέδαζε  με  τα  σπασμένα  αγγλικά  μου  )  κοίταζε  διαρκώς  τα  δάχτυλά  μου  και  σε  μιά  στιγμή  μου  λέει :
Μήπως  δεν  είστε  δημοσιογράφος,  αλλά  πιανίστας  ή  πορτοφολάς  ?  Το  πορτοφολάς  μου  το  έδειξε  με  χειρονομίες.  Πράγματι  είχα  μακριά  λεπτά  δάχτυλα  και  ο  Χατζιδάκις   μου  έλεγε  ότι  αν  δεν  ήμουν  τόσο  φάλτσος,  θα  μπορούσα  να  είχα  εξασκηθεί  να  παίζω  πιάνο...  Και  η  Μελίνα  γελούσε  :   Να  σουφρώνει   πορτοφόλια...
Ακόμα   και  στη  φωτογραφία  με  τον  σταρ  Τζορτζ  Πέπαρντ  (  << Μπρέκφαστ  στο  Τίφανι >> )  περιεργάζεται  τα  δάχτυλά  μου...       
======================




Και το σημερινό σούρουπο που έχω μπει στα 94, με ρωτάει φίλος : Μετά 30.000 ημέρες οδοιπορικού, ποιό είναι το απόσταγμα εντυπώσεων και πείρας ? Απάντηση :
Ανηφοριές, κατηφοριές, κακοτράχαλα βουνά και λουλουδιασμένες πεδιάδες, λεωφόροι, δρομάκια, δύσβατα μονοπάτια... Γνωριμίες με προσωπικότητες, πρόσωπα και προσωπεία... Χαρές. λύπες, απολαύσεις, απογοητεύσεις, επιτυχίες, αποτυχίες, φιλίες, φλερτ, έρωτες...








Κι΄ όμως  πέρασαν  από  την  20ή  Σεπτεμβρίου  1925  που  γεννήθηκα  περίπου  30.000  ημέρες -  δηλαδή  720.000  ώρες  -  κι΄ ούτε που  το  κατάλαβα,  αλλά  μου  το  θυμίζουν  τα  χάπια   και  οι  απαγορεύσεις  στο  φαγητό,  στο  ποτό,  στο  τσιγάρο  -   όσο   για   κάτι  άλλο...  και  να  στο  επιτρέψουν  αδυνατείς  να  το   κάνεις,  να  το  απολαύσεις  θα  έλεγα,  που  να  μου  πει  ο  παπάς  κι΄ ο  διάκος... 
Ναι  είμαι   τσαντισμένος,  αγανακτισμένος,  γιατί  ο  δημιουργός   της  ζωής   μας  στερεί  στο  τέλος  της  μικροαπολαύσεις  που  είναι   όλη   η  γλύκα  της...  Και  το  χειρότερο   αποχτάμε   και  συχνοουρία   και  καθώς   σκύβουμε...  βλέπουμε  από  τη  τρούπα   που  άλλοτε  ηδονιζόμαστε,   την  τωρινή    σιχασιά    μας... Έτσι  ωμά  τα  λέω   κλεισμένος  σ΄  ένα  δωμάτιο  μπροστά   σε  μία  οθονίτσα  που  δείχνει   φαγητά,  γλυκίσματα,  παιδιά  κι΄ εγγόνια,  σκυλιά,  γατιά,  τοπία...  και  παιδαράδες   με   μούσκουλα  και  τατουάζ,  κυρίως  πάνω   σε  μοτοσυκλέτες... Να   και  μισόγδυτες  και  σε  παλαιότερες  φωτογραφίες   τους... 
Το  βρήκα  !  Θα  δείξω  κι΄ εγώ  παλιές  μου   φωτογραφίες  -  δεν  είχα  μούσκουλα  και   κοιλιακούς,  όσο   να  ναι  όμως  δεν  είχα  τα  σημερινά  μου   χάλια... 
Και   ξεκινάω  το  οδοιπορικό  της  ζωής  μου   των  30.000  ημερών -  σε  μικρά  αποσπάσματα,  γιατί   αν  τα  εξιστορήσω  όλα  δεν  με  παίρνει  ο  χρόνος...  
  Ερχόμαστε  στη  ζωή  από   γονιμοποίηση  σπερματοζωαρίων.  Στη  νηπιακή  μας  περίοδο  δεν  κατέχουμε   τι  είμαστε,  βρισκόμαστε   στον   πλήρη  έλεγχο  των  γονιών   μας.  Αυτοί  μας   βαφτίζουν  με  ένα   όνομα  και  τα  νηπιακά  μας   χρόνια  δεν  ξέρουμε  αυτά  που   θα  μάθουμε   μεγαλώνοντας.  Ποιά   είναι  η  εθνικότητά  μας,  η  θρησκεία  μας  και   σύμφωνα  με  τα  ήθη  και  τα  έθιμα  του  τόπου   που  ήρθαμε,   συν   την  ανατροφή, την   διαπαιδαγώγηση   και  το   περιβάλλον  μας,  διαμορφωνόμαστε  σε  άτομο  σκεπτόμενο  με   δική   του  άποψη...


Με  βλέπετε  στη  πρώτη  φωτογραφία  στα  γόνατα  της  μητέρας  μου,  υπό  τον  πλήρη  έλεγχό  της.  Δεν  θυμόμαστε   απολύτως  τίποτα  από  τη  νηπιακή   μας  περίοδο, το  μυαλουδάκι   μας  νερουλό... Κλαψουρίζουμε  για  τιποτένια  πράματα,  για  μιά  κουδουνίστρα,  μιά  μπουκιά,  ένα  χάδι,  δεν  ξέρουμε  ακόμα  τι  είναι  χρήμα, απόκτηση  κάτι  του  ιδιόκτητου.... Ιδιοκτησία  -  μου  το  λεγε  η  μητέρα  μου  -   ότι  την  διαπίστωσε  όταν  μου  φέρανε  ένα  τρίτροχο  ποδηλατάκι  και  δεν  ήθελα  να  το  αποχωριστώ  με  τίποτα...
  Στη  δεύτερη   φωτογραφία   έχει  αρχίσει   και  πήζει  το  μυαλό,   κολακεύομαι  με  το   κοστουμάκι  μου,  καμαρώνω   την  Κυριακή  στην  εκκλησία...   Νοιώθω   πλούσιος   με  μεγάλο  σπίτι  και   λουστρίνια  παπούτσια  και  τον   συμμαθητή   μου  Θανάση   φτωχό   σε  παράγκα  και   με  σολιασμένα... Δεν  παραξενεύομαι,  έτσι  τα  βρήκα  έτσι  τα  ζω,   αλλά    τι   σοφίζετα   ο  φίλος  μου...  Στην  αυλή  που  παίζουμε  μας  φέρνουν  οι   μανάδες  μας  κάποιο  φίλεμα, εκείνου  λίγο  σταφιδόψωμο  ή  ένα  τσαμπί  σταφύλι,   εμένα   και  του  πουλιού  το  γάλα...  Λέμε   << μαζικό >>  και  το  μοιραζόμαστε.... Μπράβο  ρε  Θανάση,  πως  να  μη   προκόψεις  με   λιμουζίνα,  μικρός  δεν  είχες  μπει   ούτε  σε  ταξί... 
    Στη  τρίτη  φωτογραφία  το  μυαλό   δουλεύει  πιά  ροδάνι... Γιατί  μπαμπά  μισούμε   τους  Εβραίους  ?   Γιατί  σταυρώσανε  τον  Χριστό... Εκείνοι  μας  μισούνε ?  Ναι,  γιατί  τον  κάναμε  Θεό  !  
Και  στη  τέταρτη  φωτογραφία  ο    πιτσιρικάς  Μίμης  εξελίσσεται  σε  κύριο  Δημήτρη  καθότι  δημοσιογράφος  με  σπουδαίες   γνωριμίες... 
 Αμ  πως  -   θα   συνεχίσω  καταλεπτώς...  
------------------------------------------

Και   έρχομαι  όλος  χαρά  να   δείξω  στον  πατέρα  μου  τον  πρωτοσέλιδο   καβγά  μου  με  τον  Ωνάση. 
-   Φτου  σου  (  μου  λέει  )  και   ποιός   είσαι  εσύ   που  ενοχλείς  τους  άλλους   στα  προσωπικά  τους  ?   Δημοσιογραφία  είναι   να   γράψεις  ένα  άρθρο,  ένα  χρονογράφημα,   να  σκιαγραφήσεις  μιά  προσωπικότητα  κι΄  όχι  να  την  διασύρεις... 
-  Μα  καλέ  μπαμπά  έκανα   δημοσιογραφική  επιτυχία  ! 
-   Κουταμάρες,  πρόκειται   για  κουτσομπολιό...
Μιά  μέρα  μου  φέρνει   μιά  φωτογραφία,  τον  Θύμιο  τον  γαλατά  και  μου  λέει  !
-  Αυτός  είναι   ήρωας   της   ζωής... Σηκώνεται   από   τα  χαράματα  και   μοιράζει  στα  σπίτια  το  γάλα.

Όταν  με  βλέπει  σε  φωτογραφία   δίπλα   στον  πρωθυπουργό  Πλαστήρα  ενθουσιάζεται.
-  Μπράβο  παιδί   μου,  αυτός  είναι   τίμιος  πολιτικός,  φτωχός  γεννήθηκε   φτωχός  θα  πεθάνει.  Και  ήρωας,  ο  Μαύρος  καβαλάρης  της  Μικρασιατικής  καταστροφής.    
    

προστέθηκε στις: Τετάρτη 19.09.2018

 
 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία :: εικόνες

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster